De meeste mensen geloven dat de Working Kelpie en de Australian Kelpie hetzelfde exacte ras zijn, en hoewel ze technisch gezien correct zouden zijn, is er één belangrijk verschil tussen de twee. De Working Kelpie is trouw gebleven aan zijn roots en kan alle taken uitvoeren waarvoor hij is gefokt. De Australische Kelpie is afgestapt van het kunnen uitvoeren van de taak waarvoor hij is gefokt en meer naar het exterieur en de uniformiteit. De Working Kelpie kan qua uiterlijk verschillen van hond tot hond, maar hij is intelligent, behendig en kan werken als herder. Working Kelpies kunnen zich registreren bij de Working Kelpie Council of Australia of kunnen ook dubbel geregistreerd zijn bij de Federation Cynologique Internationale als Working Kelpie. De Australische Kelpie kan alleen bij de FCI worden geregistreerd als een Australische Kelpie.

De geschiedenis van de Kelpie is niet goed gedocumenteerd en veel onderzoekers hebben geprobeerd zijn oorsprong te vinden om alleen met theorieën te komen, niet met feitelijke feiten. Er wordt aangenomen dat de Working Kelpie is ontstaan uit drie paar werkende Collies die werden geïmporteerd door vroege landeigenaren in Australië. Het is onduidelijk of deze Collies Border Collies of Scottish Collies waren. Omdat het ras echter is aangetast door Collie Eye Anomaly of CEA, wordt er gespeculeerd dat deze werkende Collies de Schotse Collies waren. Het is bekend en goed gedocumenteerd dat een van de stamvrouwen voor het Kelpie-ras een zwartbruine werkende Collie was die eigendom was van George Robertson van Worrock Station. Dit vrouwtje werd vervolgens gegeven of verkocht aan J.D. “Jack” Gleeson die het vrouwtje “Kelpie” noemde. Jack Gleeson heeft Kelpie opgeleid om met de schapen te werken. Gleeson kreeg toen een geheel zwarte hond genaamd "Moss" die afkomstig was van honden geïmporteerd uit Schotland. Kelpie en Moss zijn samen gefokt en hun nakomelingen zouden het begin zijn van de ontwikkeling van het ras Working Kelpie. Er wordt aangenomen dat de nakomelingen van deze dekking vervolgens werden gefokt met veehonden van verschillende oorsprong en ook met dingo's. De resulterende nakomelingen werden vervolgens terug gefokt naar honden die op Kelpie en Moss leken om type te zetten. De veedrijvers maakten zich echter niet al te veel zorgen over het uiterlijk van de hond, zolang hij in staat was het werk te doen dat hij moest doen. De Working Kelpie werd in veel verschillende kleuren gevonden, maar de zwart-zwart-witte Kelpies werden gewoonlijk Barbs genoemd. Zelfs tegenwoordig noemen velen in Australië ze Barbs. De moderne Working Kelpie is terug te voeren tot de jaren 1870 en hoewel er nog steeds onderzoek wordt gedaan naar het ras, blijkt het uit het uiterlijk en de genetische samenstelling van het ras dat hij heeft ontwikkeld van de Collie, Cattle Dog en Dingo. De United Kennel Club erkent de Australische Kelpie en de Working Kelpie als één ras. De American Kennel Club heeft echter besloten om zowel de Australische Kelpie als de Working Kelpie op te nemen in haar Foundation Stock Service als twee verschillende rassen.

Het algehele uiterlijk van de Working Kelpie kan zeer drastisch zijn omdat fokkers meer gefocust zijn op functie en niet op uiterlijk. Hij is een middelgrote, goed gespierde hond die lange tijd kan werken zonder al te moe te worden. Hij heeft wijd uitlopende ogen die ovaal van vorm en middelgroot zijn. Hij moet een gretige en alerte uitdrukking hebben. Zijn ogen kunnen donkerbruin, blauw of amberkleurig zijn, hoewel donkerbruin het meest gewenst is. Zijn neus moet zwart zijn, maar hij kan bruin of zelfgekleurd zijn, afhankelijk van zijn vachtkleur. Hij heeft een korte, rechte toplaag die weerbestendig is. Zijn vacht kan iets langer zijn aan de onderkant van zijn staart, rond zijn nek en aan de achterkant van zijn dijen. Meestal heeft hij een dichte ondervacht die zachter is. De kleur van de Working Kelpie kan elke kleur en tekening zijn die historisch geassocieerd is met het ras. Dit betekent in feite dat bijna elke kleur acceptabel is, behalve effen wit of gestroomd.

Sommige werkende kelpies hebben een dubbele vacht die seizoensafhankelijk kan worden. Als hij zwaar verhaart, moet hij dagelijks worden geborsteld. Anders moet je hem ongeveer een keer per week borstelen om het afstoten tot een minimum te beperken en eventuele dode haren te verwijderen. Hierdoor blijft zijn vacht gezond en glanzend. Gebruik een gladder penseel om hem te verzorgen, een ontschudder kan ook worden gebruikt als hij zwaar verhaart. Hij heeft geen sterke geur tenzij hij net is binnengekomen van het werken met de bouillon, in het algemeen zou hij maar een paar keer per jaar een bad nodig hebben. Als je een sterke geur opmerkt, gebruik dan een droge shampoo tussen de baden om zijn vacht op te frissen. Het haar tussen zijn voetzolen moet worden bijgesneden om te voorkomen dat hij vuil of puin tussen zijn tenen verzamelt en kreupelheid veroorzaakt. De meeste werkende kelpies zullen van nature hun teennagels naar beneden dragen wanneer ze aan het werk zijn, maar het is een goed idee om om de paar weken te controleren of zijn nagels niet te lang zijn.