Levendig in de jacht, aanhankelijk thuis en toegewijd in beide, staat de Servische windhond bekend als zowel een even goede als een metgezel als een jager. Afkomstig van bijna een millennium geleden, staat dit ras al eeuwenlang bekend als een favoriet van jagers op de Balkan, gewaardeerd om zijn uitstekende neus, uithoudingsvermogen tijdens de jacht en algehele intelligentie. Hoewel velen in groepen worden uitgevoerd in een poging herten en zwijnen op te sporen en neer te halen, zijn ze eveneens goede solo-jagers en worden ze vaak gebruikt om klein wild zoals hazen en vossen te volgen. Hoewel hun jachtinstinct vaak een bijna eindeloze drive in de jacht veroorzaakt, is dit ras thuis gemakkelijk in de omgang en staat het bekend als vriendelijk, zachtaardig en aanhankelijk. Serbian Hounds zijn intens loyaal, vooral aan degene die hen en hun familie opleidt, wat, gezien hun intelligentie, soms een uitdaging kan zijn. Ze zijn vrij sociaal en doen het goed met andere honden en staan bekend als goed met kinderen, maar kunnen een probleem zijn als ze in een huis zijn met andere niet-honden, vanwege hun sterke prooidrift. Al met al zijn ze een uitstekend allround huisdier, omdat ze even goed kunnen functioneren als jagers, bewakers en metgezellen.

Zoals veel legendarische Europese honden, heeft de Servische hond een lange, verbale geschiedenis met zeer weinig feitelijke documentatie of bevestiging van hun oorsprong. Sommige historici beweren dat het ras al in 1000 voor Christus is ontstaan, het product van kruisingen met de honden die zijn achtergelaten door Fenicische handelaren. Terwijl vele anderen beweren kennis te hebben van de geschiedenis van de Servische windhond, toen bekend als de Balkanhond, ligt het voor de hand dat de eerste schriftelijke beschrijving van het ras stamt uit de 11e eeuw, geschreven door een man genaamd Frank Laska. Ongeacht wat er in de loop van de geschiedenis is veranderd, dit ras bleef een populaire favoriet op de Balkan vanwege hun uitzonderlijke neuzen, toewijding in het veld en hun uitstekende algehele temperament - waarvan er veel niet veel veranderden in hun tijdlijn, als bescheiden records zijn elke indicator. Een rasstandaard werd uiteindelijk opgesteld in 1924, maar het duurde tot 1939 voordat de rasstandaard werd geschreven. In 1940 werd het uiteindelijk erkend door de Federation Cynologique Internationale. Gedurende zijn hele geschiedenis behield dit ras de naam Balkan Hound tot 1996, toen de FCI zijn naam officieel veranderde in de Servische Hound. In 2006 werden ze eindelijk erkend door de United Kennel Club.

De Servische windhond is een middelgrote hond, die 17 tot 22 inch bij de schoft staat en over het algemeen gemiddeld ongeveer 44 pond weegt. Hun jassen zijn misschien wel een van de meest onderscheidende kenmerken, omdat ze consistent kort, dik zijn, overwegend rood met een zwart zadel en een paar extra markeringen, samen met de mogelijkheid van een witte vlek op de borst. Hun hoofden zijn lang en smal en de schedel is iets langer dan de taps toelopende snuit. Ze hebben een zwarte neus en middelgrote, donkere ovale ogen. Ze hebben hoge, dunne, gevouwen oren. Hun lichamen zijn iets langer dan ze lang zijn en uitgerust met gespierde benen, een diepe, brede borst die helpt bij het produceren van aanzienlijke blaffen en balgen, en een ietwat dikke, taps toelopende staart.

De Servische windhond is over het algemeen een onderhoudsarm ras. Het kost slechts een of twee keer per week poetsen met een dikke borstel om hun jassen schoon te houden en hun natuurlijke oliën te verdelen. Ze hoeven niet vaker dan eens in de paar maanden te worden gewassen, tenzij ze in een onaangename geur ruiken en anders hun jassen zelf redelijk goed onderhouden. Als ze niet worden gebruikt als jachthond, waarbij hun nagels op natuurlijke wijze kunnen slijten, moeten hun nagels worden gecontroleerd en indien nodig bijgesneden om scheuren of breken te voorkomen. Hun tanden moeten indien mogelijk ook wekelijks worden gepoetst om een goede mondgezondheid te behouden.