Nu beschouwd als een van de meest bedreigde hondenrassen, waren deze krachtig gebouwde kleine terriërs ooit de lievelingen van de Victoriaanse samenleving. Gehouden door boeren op de Skye-eilanden om dassen, vossen en otters te jagen en te doden, trokken deze honden de aandacht van het Engelse koningshuis. Dit ras, gefokt in de kennels van koningin Victoria, bereikte zijn hoogtepunt van populariteit eind 1800 en staat nu op de 178e plaats in populariteit. Deze honden zijn relatief goede huishonden met matige trainingsbehoeften, maar het is bekend dat ze problemen hebben met blaffen. Intelligent maar onafhankelijk, deze honden kunnen een uitdaging zijn om te trainen, en hoewel ze over het algemeen minnelijk zijn met familie, kunnen ze afstandelijk zijn tegenover vreemden en agressief zijn tegenover andere honden.

De Skye Terrier is ontwikkeld op het eiland Skye in het noordwesten van Schotland om te jagen op dassen, vossen en otters in hun holen. Deze stoere kleine honden zouden zelfs het water op gaan om hun steengroeve te achtervolgen, en ze behouden tot op de dag van vandaag hun onbevreesde en slimme karakter. Op een bepaald moment in het midden van de 16e eeuw kreeg dit mensgerichte ras de aandacht van Engelse royalty's en ze werden snel populair bij de elite in de regio. In 1842 kocht koningin Victoria een Skye Terrier en begon ze kort daarna te fokken in haar enorme koninklijke kennels. Gedurende deze tijd werden deze kleine Terriers buitengewoon populair in Engeland, niet alleen bij het koningshuis, maar ook bij het gewone volk, en deze populariteit werd versterkt door de toewijding van een Skye Terrier met de naam Greyfriars Bobby. Greyfriars Bobby was de constante metgezel van een nachtwaker met de naam John Gray van 1856 tot 1858, toen John stierf aan tuberculose. Bobby volgde de processie naar de nieuwe rustplaats van zijn meester en weigerde te vertrekken tot zijn dood veertien jaar later. Skye Terriers waren aanwezig op enkele van de eerste grote hondenshows in Birmingham in de jaren 1860, en de eerste rasvereniging werd opgericht in 1876. Ze werden erkend door de American Kennel Club in 1887. De populariteit van het ras is afgenomen sinds de jaren 1800, en ze worden beschouwd als een zeldzaam ras. Ze hebben nog steeds een loyale en toegewijde schare fans die geschikt is voor zo'n loyale en toegewijde hond en blijven concurrerend op de meeste grote hondenshows.

De Skye Terrier is een lang en laag dier, meestal ongeveer twee keer zo lang als ze lang zijn. Dit lichaamsontwerp hielp hen om in de holen van de dassen, vossen en otters te komen waar ze voor gefokt waren om op te jagen, en hun solide bouw en stevige skeletstructuur hielp hen de dieren te verslaan zodra ze ze hadden gelokaliseerd. Ze hebben een lang en krachtig hoofd met een sterke snuit, intelligente en levendige ogen en oren met hoge veren. Hun staart, ook bevederd, is lang en recht en hun poten zijn groot, met dikke kussens en sterke nagels. Ze hebben een zachte, wollige ondervacht bedekt met een luxueuze laag lange vacht die over de lengte van het dier van kop tot staart loopt en het gezichtshaar hangt in een sluier over de ogen van de hond. Ze zijn verkrijgbaar in verschillende kleuren: zwart, blauw, crème, fawn, grijs, platina en zilver, maar de enige veel voorkomende markeringen voor dit ras zijn donkere punten op de oren, snuit en de punt van de staart.

De hoeveelheid baden die dit ras nodig heeft, hangt sterk af van hun levensstijl. Een gezelschapshond die het grootste deel van hun tijd binnen doorbrengt, heeft mogelijk slechts af en toe een bad nodig, maar een showhond of een hond die veel tijd buiten doorbrengt, heeft mogelijk vaker een bad nodig. Bij het baden van uw Skye Terrier is het raadzaam om de shampoo te verdunnen of voorzichtig door de vacht te knijpen of te trekken om te voorkomen dat de haren van de buitenste laag breken. Een of twee keer per week borstelen van hun vacht zal het afstoten verminderen, klitten helpen voorkomen en de vacht gezond en stofvrij houden. Het is belangrijk om te controleren op parasieten, huidaandoeningen of verborgen verwondingen bij het verzorgen van uw dier, omdat het lange haar een aantal aandoeningen kan verbergen. Zoals de meeste rassen hebben Skye Terriers dagelijkse lichaamsbeweging nodig, maar ze hebben niet het atletische of uithoudingsvermogen om lange afstanden te wandelen of te joggen. Een korte wandeling door de buurt of een spannend ophaalspel zou voldoende moeten zijn om uw hondengenoot gelukkig en gezond te houden.

Dit is een uitzonderlijk loyaal en toegewijd ras, maar ze hebben een onafhankelijk karakter waardoor ze uitdagender kunnen worden om te trainen en ze kunnen bezitterig worden van hun eigenaar. Ze zijn over het algemeen aanhankelijk en vriendelijk met hun families, maar ze kunnen wantrouwig zijn tegenover nieuwe mensen en dieren. Vroege en uitgebreide socialisatie kan helpen deze eigenschappen te verzachten, en gehoorzaamheidstraining zal hen helpen hun energie op een positieve manier te concentreren. De Skye is een ras met een hoge energie, maar korte dagelijkse wandelingen of krachtige spelsessies kunnen deze energie vrij gemakkelijk verbruiken. Ze kunnen vatbaar zijn voor blaffen, maar zijn verder redelijk goede huishonden. Dit ras mag niet zonder toezicht op een erf worden achtergelaten, omdat het snelgravers zijn met een hoge prooidrift en gemakkelijk in de problemen kunnen komen als ze aan hun lot worden overgelaten. Hoewel deze honden fijne metgezellen zijn voor oudere kinderen, hebben veel Skye Terriers de neiging om bij jongere of ruwere kinderen te klikken.