De Porcelaine Dog is een scenthound die oorspronkelijk werd gefokt om in prooien op prooien te jagen; daarom zijn ze een heel sociale hond. Hij is een zeer zeldzaam ras en zelden wordt hij alleen als gezinsgenoot gehouden. De meeste Porcelaine-honden worden door jagers gehouden om nog steeds speurwerk te verrichten. Zijn naam komt van zijn vachtkleur die doet denken aan porselein. Hoewel hij een zeldzaam ras is, is hij nog steeds een hond met eigenschappen en uiterlijk. Hij kan een koppige inslag in zich hebben, maar hij is loyaal aan zijn familie en vormt een speciale band met zijn jachtpartner.

De Porcelaine-hond wordt beschouwd als de oudste Franse scenthound. Velen in Frankrijk noemen hem nog steeds de Chien de Franche-Comte, wat zijn oorspronkelijke naam was omdat dit de regio van Frankrijk was waar hij voor het eerst werd ontdekt. Deze regio grenst aan Zwitserland. Na het einde van de Franse Revolutie in 1799 werd de Porcelaine-hond aan beide zijden van de grens gevonden. Hierdoor vroegen mensen zich af of de Porcelaine-hond Frans of Zwitsers was. Er volgde veel discussie en uiteindelijk werd hij erkend als een Frans ras. Onderzoekers zijn van mening dat de Porcelaine-hond afstamt van de Engelse kiekendief, Laufhund en Montaimboeuf. De Montainboeuf is nu uitgestorven, dus het is slechts speculatie dat de Porcelaine-hond verwant is en dat documentatie voor het ras vrijwel niet bestaat. Er was een tijd dat de Porcelaine-hond bijna volledig verdween. Door reconstructieve fokpraktijken maakte het ras een opleving en werd het enigszins populair als een veelzijdige jachthond. Hij wordt voornamelijk gebruikt om op herten en hazen te jagen. In de noordelijke regio's wordt hij ook gebruikt om op wilde zwijnen te jagen. Frankrijk begon nauwgezet de fokkerij van de porseleinhond in 1845 te documenteren en Zwitserland begon de porseleinhond in 1880 te documenteren. Deze data vallen samen met de oprichting van jachtclubs en jachtpakketten in beide landen. Tegenwoordig is hij een zeldzaam ras dat buiten Frankrijk, Zwitserland en Italië vrijwel onbekend is. Er waren een paar Porcelaine-honden die in de jaren tachtig in de Verenigde Staten werden geïmporteerd en de United Kennel Club (UKC) herkende hem in 1996, waardoor hij kon deelnemen aan alle UKC-evenementen. Het duurde tot 2017 voordat de American Kennel Club de Porcelaine Dog toestond om te worden geregistreerd in hun Foundation Stock Service.

De Porcelaine-hond heeft een glanzende, witte vacht die bijna lichtgevend is, vergelijkbaar met porselein. Hij is een voornaam uitziende hond met een gebeiteld hoofd en lange, dunne oren die goed langs zijn wangen hangen. Zijn nek is lang en slank, waardoor hij er delicaat uitziet. Zijn neus is zwart en heeft brede neusgaten, waardoor hij gemakkelijk geuren kan volgen. Zijn ogen zijn donkerbruin van kleur en hebben een lieve, vermoeide uitdrukking. Hij heeft een dikke staart die aan het einde taps toeloopt. Zijn basiskleur is wit en hij kan oranje of gele vlekken op zijn lichaam en oren hebben. Van een afstand geeft zijn korte, glanzende jas de indruk van bleek glas. Zijn vacht heeft een enkele vacht en de haren zijn erg kort van lengte. De huid moet strak om zijn lichaam zitten, maar hij kan een lossere huid op zijn nek en wangen hebben. Zijn huid moet roze van kleur zijn, maar hij kan een kleine zwarte vlek hebben die door zijn vacht heen te zien is.

De Porcelaine Dog is een hond met een enkele vacht en zeer kort haar die weinig onderhoud vergt. Om zijn vacht glanzend en gezond te houden, veegt u hem minstens één keer per week af met een hondenhandschoen om losse haren en vuil te verwijderen. Een zachte, gladde borstel kan op hem worden gebruikt, maar gebruik geen borstel met harde haren. Het haar tussen zijn voetzolen moet zo nodig worden bijgesneden om te voorkomen dat vuil en puin zich tussen zijn kussentjes ophopen en pijn of kreupelheid veroorzaken. De Porcelaine-hond heeft niet veel baden nodig. Als hij een bad nodig heeft, gebruik dan een milde shampoo. Zijn oren moeten wekelijks worden schoongemaakt met waterstofperoxide of door een dierenarts aanbevolen oorsmeer om te voorkomen dat er infecties in zijn te lange oren ontstaan. Houd de binnenkant van zijn oren droog. Zijn nagels moeten ongeveer elke twee tot drie weken worden geknipt om zijn voeten gezond te houden.