Veel experts debatteren over de oorsprong van de Spaanse Waterhond, een ras dat niet te verwarren is met de Portugese Waterhond. Over de Spaanse Waterhond wordt zo veel gediscussieerd omdat het een oude hond is die al meer dan 1000 jaar in Spanje woont en werkt. De meesten geloven dat de Spaanse waterhond een afstammeling is van de Turkse hond en zich gedurende een millennium in de vergetelheid heeft ontwikkeld in de Andalusische regio van Spanje, waar de belangrijkste rol het hoeden van vee, varkens, geiten en schapen was. De Spaanse Waterhond is zeer actief, vrolijk en werkgericht. Ondanks een lange geschiedenis is dit ras pas in 2008 door de American Kennel Club erkend als een divers ras.

De oorsprong van de Spaanse Waterhond is niet duidelijk, maar velen geloven dat dit ras uit een oude lijn komt. Honden die zijn geregistreerd op het Iberisch schiereiland, bekend als Perro Turco, werden in de 10e eeuw beschreven als met wol bedekte waterhonden en zouden van Aziatische afkomst zijn en afkomstig zijn uit Turkije en Hongarije. Anderen geloven dat de voorouders van de Spaanse Waterhond in de 8e eeuw vanuit Noord-Afrika via de Moren in Spanje zijn aangekomen. Ongeacht de werkelijke oorsprong van de Spaanse Waterhond, wordt dit ras beschouwd als de oudste van alle Waterhonden en ontwikkelde het zich in een relatieve onbekendheid in de Andalusische regio van Spanje gedurende een millennium. De rasnaam, de Spaanse Waterhond, is meer een historisch record dan een moderne beschrijving. Hoewel de Spaanse Waterhond een bekwame waterhond is, is zijn primaire rol hoeden. Deze veelzijdige hond is echter in staat om water te werken, te zoeken en te redden en te jagen, naast zijn uitstekende hoedende vaardigheden. De Spaanse Waterhond genoot vóór 1975 een teruggetrokken leven in Andaluz, Spanje. Maar enthousiast om deze hond te vestigen als een nationaal ras voor Spanje, brachten liefhebbers de Spaanse Waterhond uit de vergetelheid en introduceerden hem aan de wereld als een zeldzaam ras. In 1985, slechts tien jaar later, werd de Spaanse Waterhond erkend door de Real Sociedad Central de Fomento de Razas Caninas en Espana. De Spaanse Waterhond werd in 2000 aan de American Kennel Club voorgesteld als een zeldzaam ras en werd in 2005 erkend door de AKC Foundation Stock Service. In 2008 werd het ras geaccepteerd in de categorie van diverse rassen en vervolgens verplaatst naar de hoedende groep in 2015 waar het blijft vandaag.

De Spaanse Waterhond heeft uniek krullend, opgerold haar in effen kleuren, waarvan men denkt dat tweekleurig met wit ook veel voorkomt. De krul is wollig en hangt soms in koorden of dreads. De ogen van de Spaanse Waterhond variëren in verschillende soorten bruin en passen bij de vachtkleur. De oren zijn op gemiddelde hoogte geplaatst en gelijk met de ogen. De oren hangen iets naar voren en zijn driehoekig van vorm. De schedel is breed en plat en de kop tot snuit heeft een verhouding van 3: 2. De snuit is breed aan de basis en loopt taps toe naar een ronde punt met een neus in dezelfde kleur als de vacht of iets donkerder. De lippen zijn strak en de beet is meestal een schaar, hoewel deze ook waterpas kan zijn. De voorpoten van de Spaanse Waterhond zijn recht en sterk en matig uitgebeend met goed gebogen tenen. De achterbenen zijn sterk gespierd en het kniegewricht is goed gebogen, wat leidt tot ronde compacte voeten met goed gebogen tenen. De staart is niet hoog of laag en is meestal gedokt.

De Spaanse Waterhond heeft weinig onderhoud nodig aan zijn vacht, die nooit mag worden geborsteld. Zoals de naam al doet vermoeden, houden sommige Spaanse Waterhonden van het water en hun jassen en huid kunnen veelvuldig contact met het water aan. Hoewel het niet bekend is dat deze hond een hondengeur heeft, kunnen water en puin in de vacht vast komen te zitten en moet u misschien de Spaanse waterhond baden. Droog altijd de vacht met een handdoek en droog de vacht nooit met een handdoek. Als de vacht van de Spaanse Waterhond knopen of matten heeft, werk er dan aan om ze met uw vingers van boven naar beneden te verwijderen. Je moet de Spaanse Waterhond minstens één keer per jaar scheren. Historisch gezien werden de jassen van Spanish Water Dog tegelijk met de schapen geschoren. Als het haar begint uit te groeien, moet u het koord helpen om mattering op de huid te voorkomen. De Spaanse Waterhond is een zeer actief ras en vereist dagelijkse beweging. Als het echter voldoende beweging krijgt, ontspant dit ras zich heel gemakkelijk binnenshuis en zorgt het voor een goed appartement of een stedelijke levende hond. De geschiedenis en vaardigheden van dit ras tonen zijn veelzijdigheid aan, en als het gaat om klimaten, is de Spaanse Waterhond erg flexibel. De Spaanse Waterhond is een middelgrote hond, wat betekent dat hij tussen de 1,5 en 2 kopjes droogvoer moet hebben, verdeeld over twee maaltijden per dag. De hoeveelheid voer die u uw hond geeft, is afhankelijk van zijn grootte, leeftijd, metabolisme en activiteitsniveau. Let altijd goed op de voedingsgezondheid van uw hond en pas deze zo nodig aan om ziekte te voorkomen.