Het Japanse Spitz-ras is een nieuwer ras uit Japan; een klein maar gedurfd gezelschapsdier met een scherpe geest en een communicatief karakter. Het zijn meestal zeer aangename dieren, hoewel ze misschien de neiging hebben om kleinere haastige beestjes te achtervolgen. Hoewel dit ras nog niet wordt erkend door de American Kennel Club, worden ze erkend door andere Kennel Clubs over de hele wereld, waaronder de Japanese Kennel Club, de United Kennel Club en de American Rare Breeds Association. Dit ras van kleine, volledig witte honden wint ook langzaam aan populariteit hier in de Verenigde Staten, en de Japanse Spitz Club van de VS streeft ernaar die erkenning te krijgen van de American Kennel Club.

De Japanse spits is een vrij nieuw soort gezelschapshond, minder dan honderd jaar geleden ontwikkeld in Japan, maar over hun afkomst wordt nog steeds veel gediscussieerd. Hoewel de meeste experts hebben geconcludeerd dat deze kleine witte spitz-type honden een afstammeling zijn van de Duitse spits gekruist met andere spitz-type honden zoals de Amerikaanse Eskimohond en de Russische spits, beweren een paar liefhebbers dat deze honden eigenlijk Siberische Samojeed-honden zijn die zijn verkleind tot een veel kleiner formaat. Het was pas na de Tweede Wereldoorlog dat er een rasstandaard kon worden opgesteld voor deze kleine witte honden en ze werden erkend door de Japanse Kennel Club in 1948. Export van dit ras van Japan naar Engeland en naar Zweden werd zeer gewild niet alleen vanwege hun verbluffende uiterlijk, maar ook vanwege hun loyaliteit, intelligentie en opgewekte houding, waardoor ze ook buiten Japan een stuk populairder werden. Sinds die tijd is dit vrolijke kleine hondenras over de hele wereld in populariteit gegroeid en wordt het erkend door bijna alle kennelclubs ter wereld, met de opmerkelijke uitzondering van de American Kennel Club. Op de officiële website van de Japanese Spitz Club of the USA staan slechts vier fokkers in het land, waardoor ze nog steeds een relatief zeldzaam ras zijn in de Verenigde Staten, maar ze zijn erkend door de American Rare Breeds Association en de Japanese Spitz Club of the USA streeft ook naar erkenning door de AKC.

De Japanse spits is een kleine, witharige spitsachtige hond die iets langer is dan ze lang zijn. Deze kleine hond is stevig en heeft een vrij diepe borst en gespierde achterhand vanwege hun grootte, maar kleine, katachtige voeten. Net als andere rassen van het spitz-type heeft deze hond een matig brede kop met een licht afgeronde schedel en een matig lange, puntige snuit met strakke, zwarte lippen en een kleine, zwarte neus. Hun ogen zijn amandelvormig met zwarte randen die meestal donkerbruin zijn, hoewel ze af en toe ook meer amberkleurige tinten kunnen hebben, en hun kleine, driehoekige, prikoren zijn dicht bij elkaar geplaatst en staan rechtop vanaf de bovenkant van het hoofd . Ze hebben een overvloedige dubbellaagse vacht die bestaat uit een korte, dichte ondervacht die wordt doorgeschoten met een rechte buitenlaag die zich uitstrekt van het lichaam. Ze hebben een lange, goed gevederde staart die ze gekruld over hun rug dragen.

Hoewel deze hond er misschien uitziet alsof hij veel verzorging nodig heeft, heeft de Japanse spits slechts matige verzorgingseisen - zowel in moeilijkheidsgraad als in tijd. Het zijn tamelijk schoon ruikende dieren en hun vacht is bestand tegen modder en vuil, dus baden is slechts af en toe nodig, slechts een paar keer per jaar, tenzij ze iets plakkerigs of stinkends krijgen. Ze wassen kan een ietwat langdurige aangelegenheid zijn, omdat hun vacht vaak zowel voor als na het baden moet worden geborsteld en hun dichte vacht meestal meer tijd dan gemiddeld nodig heeft om volledig te drogen. Borstelen met een speldenborstel of kam moet twee of drie keer per week plaatsvinden om de vacht gezond en klitvrij te houden en traanvlekken moeten worden weggeveegd met een nat washandje of watten zodra ze verschijnen.

Beweging

Beweging

Deze honden zijn actiever dan de meeste honden van hun grootte en zouden ten minste 45 minuten krachtige activiteit per dag moeten ontvangen, hoewel de meesten gelukkiger zouden zijn met iets meer. Trainingssessies voor kleine honden zoals de Japanse spits zijn het meest effectief als ze gedurende de dag in meerdere kortere sessies worden opgesplitst. Samen met wandelingen in de buurt en ophaalacties, omvatten activiteiten zoals behendigheidssporten, tricktraining en geavanceerde gehoorzaamheid, hoewel deze kleine hond niet vaak dol is op watersporten. Dit ras is zeer aanpasbaar en is vaak net zo comfortabel in een kleiner huis met een appartement als een groter huis met een tuin, zolang hun neiging om te blaffen vroegtijdig wordt beteugeld.