De Kromfohrlander is een Duits ras dat erg slim en gemakkelijk te trainen is. Hij is gefokt als een gezelschapshond, hij is een zacht ras, hoewel hij nog steeds een hond is en onvermijdelijk in de problemen zal komen. Hij heeft alleen een lichte correctie nodig om ongewenst gedrag te corrigeren. De Kromi, zoals hij liefkozend de bijnaam krijgt van enthousiastelingen, is het type hond dat bij je moet zijn. Hij zal buitengewoon ongelukkig zijn als hij te lang alleen wordt gelaten. Hij is een geweldige familiehond en brengt graag tijd door met het spelen van spelletjes met kinderen. De Kromfohrlander is een uiterst zeldzaam ras, zelfs in zijn thuisland.

De geschiedenis van de Kromfohrlander is enigszins vertroebeld en er zijn twee verschillende theorieën naar voren gekomen. Het is bekend dat hij een relatief nieuw ras is dat ergens in de jaren veertig is ontstaan. Een theorie beweert dat troepen uit de Verenigde Staten na de Tweede Wereldoorlog een smerige hond hebben gevonden die mogelijk een kruising was tussen een Grand Basset Griffon Vendeen en Fox Terrier. De Amerikaanse troepen vonden hem in Noord-Frankrijk en noemden hem Peter. Tijdens zijn reizen door Duitsland raakte Peter gescheiden van de Amerikaanse troepen. Peter werd toen gered door Frau Ilse Schleifenbaum. Frau Schleifenbaum adopteerde Peter en fokte hem met haar Fox Terrier genaamd Fifi. Die fokkerij leverde twee puppy's op genaamd Shaggy en Witch. Deze pups leken sterk op Peter en leken ook zijn temperament te hebben. Frau Schleifenbaum hield zo veel van de puppy's dat ze het fokken herhaalde en de nakomelingen krom fohr begon te noemen, wat kromme voor betekent naar het landschap van haar huis. De tweede theorie omvat dezelfde mensen en honden, maar in plaats van dat Peter verdwaald raakte, werd hij door de Amerikaanse troepen aan Frau Schleifenbaum gegeven. Haar teefje, Fifi, werd ook beschreven als een Griffon Fauve de Bretagne. Samen produceerden Peter en Fifi vijf nesten en alle pups leken sterk op Peter. Frau Schleifenbaum noemde de pups krom fohr. De Kromfohrlander werd in 1955 officieel erkend door de Federation Cynologique Internationale. Pas in 1997 werd de eerste Kromfohrlander in de Verenigde Staten geïmporteerd. Deze hond was een reu genaamd Button von der Britzer Muhle. Vervolgens werd in 1999 een vrouw genaamd Finca vom Kahlharz in de Verenigde Staten geïmporteerd. De United Kennel Club herkende de Kromi in 1996, maar de American Kennel Club begon hem pas in 2012 te registreren als onderdeel van hun Foundation Stock Service. Er zijn minder dan 40 Kromfohrlanders geregistreerd door de AKC.

De Kromfohrlander is een middelgroot ras dat simpelweg is gefokt om een metgezel te zijn. Hij is te vinden in twee verschillende vachttypes: glad of draadhaar. Het grootste verschil tussen de twee vachttypes is dat de draadhaar Kromfohrlander een baard heeft en een iets langere vacht dan de gladde Kromfohrlander, wat hem een verbleekte look geeft. De draadhaarvariëteit heeft een hardere toplaag dan zijn tegenhanger met gladde coating. Zijn neus kan zwart of bruin zijn, hoewel zwart de voorkeur heeft. Zijn ogen zijn ovaal van vorm met een lichte inslag en zijn donkerbruin. Hij heeft oren die gevouwen zijn en liggen dicht bij zijn hoofd. De oren zijn driehoekig van vorm met afgeronde punten. Zijn oren moeten hoog op zijn hoofd staan. De Kromfohrlander is voornamelijk wit met bruine of bruine aftekeningen. Hij heeft meestal een symmetrische gloed die van zijn snuit naar de bovenkant van zijn hoofd gaat.

Omdat de Kromfohrlander in twee vachtvariëteiten verkrijgbaar is, variëren zijn verzorgingsbehoeften afhankelijk van het vachttype. Glad gecoate Kromfohrlanders zijn over het algemeen onderhoudsarm en vereisen wekelijkse verzorging. Hij heeft wat veren op zijn oren, benen, borst en staart die wekelijks doorgekamd moeten worden om klitten te voorkomen. Hij moet worden geborsteld met een gladder penseel om te voorkomen dat er overal in het huis vergieten ontstaat. De ruwharige Kromfohrlander moet wekelijks worden geborsteld, met speciale zorg voor zijn baard. Het is niet ongebruikelijk dat de Kromi een vieze geur naar zijn baard heeft vanwege het voedsel en vuil dat zich kan verzamelen. Regelmatig baden van alleen zijn baard kan nodig zijn. Hij heeft vaak geen volle baden nodig, meestal slechts twee of drie keer per jaar of wanneer hij in de modder rolt. Zijn tanden moeten regelmatig worden gepoetst en zijn nagels moeten zo nodig worden bijgesneden. Zorg ervoor dat je zijn oren vaak controleert en ze schoon houdt om infectie te voorkomen.

De Kromfohrlander is een geweldige metgezel, vooral voor gezinnen met kinderen. Hij houdt van het spelen van games, waaronder apporteren met zichzelf! Over het algemeen is hij een volgzame, intelligente, energiezuinige hond. De Kromi zal een speciale band met zijn familie vormen en is gemakkelijk te trainen. Hij houdt er niet van om in de problemen te komen en zal hard werken om u te behagen. Hij zal wat terughoudend zijn tegenover vreemden en het zal even duren voordat hij is opgewarmd. Hij mag nooit verlegenheid of agressie tegenover mensen of dieren vertonen. De Kromfohrlander wordt een hinderlijke blaffer als hij te lang alleen in zijn tuin blijft. Hij kan ook een problematische graver zijn als hij niet genoeg speelgoed heeft om hem bezig te houden. Hondensporten zijn een geweldige manier om een band met je Kromi te krijgen en hij zou het geweldig doen bij behendigheid of gehoorzaamheid. Het is relatief eenvoudig om de Kromfohrlander te huisvesten. Hij is van nature een schone hond en probeert zijn huis niet te bevuilen.