De Jindo is een goed gespierde en bestudeerde Spitz-achtige hond uit Zuid-Korea. Hij is een gelukkige hond en houdt van het uitvoeren van een baan. Zijn oorspronkelijke doel als veelzijdige jager is door de generaties heen bij hem gebleven. Trouw aan een fout zal hij een sterke band met één persoon vormen, hoewel hij ook vriendelijk zal zijn met de rest van het gezin. Volwassen Jindo's hebben het moeilijk wanneer ze van huis moeten wisselen en het is bekend dat ze lange afstanden afleggen om terug te keren naar hun huis en oorspronkelijke eigenaren. Hij is een schone hond en zal gemakkelijk met de zindelijkheid omgaan. De Jindo kan territoriaal zijn en als hij niet met andere honden wordt grootgebracht, kan hij agressief zijn wanneer vreemde honden in de buurt van hun eigendom komen.

Het is onbekend wanneer de Jindo daadwerkelijk is ontwikkeld. Sommige historici beweren dat hij afstamt van oude rassen uit de Scandinavische gebieden, terwijl anderen beweren dat hij begon als een variëteit van de Akita. Er wordt aangenomen dat hij oorspronkelijk is gefokt op het eiland Jindo, in het zuidwesten van Korea. Hij was oorspronkelijk gefokt als een veelzijdige jachthond die een koud pad kon volgen en dassen, konijnen, herten en wilde zwijnen kon volgen. Tijdens de jacht zal hij zijn prooi neerhalen en de jager vervolgens naar de plek brengen waar hij de prooi naar beneden heeft gehaald. Omdat hij eeuwenlang in wezen onontdekt was, ontwikkelde de Jindo zich tot een natuurlijk ras dat relatief gezond is. Vanwege reisbeperkingen naar het eiland Jindo was hij het best bewaarde geheim van Zuid-Korea. Koreanen vonden hem een sterke, beschermende hond die buitengewoon loyaal was. Hij was ook een aanpasbare jager die zijn eigenaar kon helpen bij het vangen van verschillende prooien. De eerste Jindos werden in de jaren 80 in de Verenigde Staten geïmporteerd en werden officieel erkend door de United Kennel Club, waardoor ze konden deelnemen aan alle UKC-evenementen. De American Kennel Club begon pas in 2008 met het registreren van de Jindo in haar Foundation Stock Service. Er zijn er nog maar heel weinig in de Verenigde Staten en Canada. In Zuid-Korea is de Jindo sinds 1962 wettelijk beschermd en wordt beschouwd als een nationaal monument. Hij staat vermeld als de meest populaire hond in Zuid-Korea. Hoewel hij populair is in zijn geboorteland Zuid-Korea, is de Jindo een zeer zeldzaam ras en worden er maar weinige gevonden buiten Azië.

De lengte en het gewicht van de Jindo zijn evenredig, waardoor de illusie van een doos ontstaat. Hij is middelgroot en heeft een korte, dichte vacht die hard aanvoelt. Zijn oren zijn driehoekig en staan rechtop en zijn meestal alert, bewaken zijn huis of zoeken naar een prooi. Hij heeft donkerbruine ogen die amandelvormig en leergierig zijn. De buitenhoeken van zijn ogen hellen naar zijn oren, waardoor hij een intense blik krijgt. Zijn neus is zwart, behalve dat witgekleurde honden vleeskleurige neuzen kunnen hebben. Hij heeft een dubbele vacht, de ondervacht is zacht en dicht en de aflak is kort en hard om aan te raken. De toplaag zal van het lichaam af staan. Zijn staart is typisch spits en krult over zijn rug. Hij wordt gekenmerkt door zijn pluche staart. De Jindo is verkrijgbaar in verschillende kleuren, waaronder wit, gestroomd, rood fawn, grijs en zwart en bruin.

De Jindo is een seizoensschudder en zal twee keer per jaar zeer zwaar werpen, meestal in de lente en de herfst. Tijdens zware vervelling moet de Jindo elke dag worden verzorgd en wekelijks warme baden krijgen om het haar sneller naar buiten te laten komen. Gebruik een kam, speldenborstel en ontschudder bij het verzorgen in tijden van zware vervelling. Als hij niet zwaar verhaart, zal er nog steeds een milde verharing zijn, maar door hem wekelijks te borstelen met een kam en een penseelborstel, wordt de verharing tot een minimum beperkt en blijft hij vrij van meubels en vloerkleden. Hij is niet hypoallergeen. Je zult merken dat hij tussen de baden een matige hondengeur heeft. Zijn jas kan worden besprenkeld met zuiveringszout en babypoeder om zich tussen de baden op te frissen. Knip zijn teennagels indien nodig en maak zijn oren vaak schoon om infecties te voorkomen. Start een routinematig tandheelkundig plan om ervoor te zorgen dat zijn tandvlees en tanden gezond en sterk blijven.