De Munsterlander is een sportief ras dat in twee verschillende maten te vinden is: klein en groot. Hoewel de Munsterlander relatief nieuw is voor de Verenigde Staten, is hij al tientallen jaren een favoriete jachthond in Europa. Beide maten vragen veel aandacht en training om een goed aangepaste gezinsgenoot te zijn. Zijn jachtinstinct is erg sterk en hij is het gelukkigst als hij aan het werk is. De Munsterlander moet in huis wonen, dus hij heeft veel interactie met het gezin. Hij mag nooit aan zijn lot worden overgelaten in de achtertuin, anders zal hij zijn eigen plezier maken en uw landschap vernietigen.

De kleine en grote Munsterlander delen dezelfde basisrasgeschiedenis. Beide maten zijn relatief nieuw voor de Verenigde Staten en Canada, maar worden sinds de 13e of 14e eeuw in heel Europa gebruikt. Binnen Europa wordt de Kleine Munsterlander vaak de Kleiner Munsterlander genoemd, terwijl de Grote Munsterlander de Grosser Munsterlander wordt genoemd. De scheiding van de maten vond eigenlijk ergens in het midden van de 19e eeuw plaats. De Munsterlander is ontstaan in de regio Munsterland in Duitsland als een Duitse spaniël. Deze honden werden voor het eerst gedocumenteerd in 1870; er wordt echter aangenomen dat deze honden al sinds de 13e of 14e eeuw bestaan. Kunstwerken uit de middeleeuwen werden ontdekt. Op veel van deze stukken waren honden afgebeeld die sterk op de Munsterlander leken. Grootte werd pas in het begin van de 20e eeuw onderscheiden toen de rasstandaard werd vastgesteld. De Small Munsterlander was geschetst om 19 tot 23 inch lang te zijn op de schouder, terwijl de Large Munsterlander geschetst werd om 23 tot 25 inch lang te zijn op de schouder. De Grote Munsterlander werd in 1919 officieel erkend als ras. Veel onderzoekers geloven dat langharige Wijzers werden gekruist met Spaniels van verschillende groottes om de Munsterlander te creëren. In het begin van de 20e eeuw begonnen fokkers voor elke maat een specifiek type in te stellen door alleen honden met bepaalde eigenschappen samen te fokken om ervoor te zorgen dat die eigenschappen werden doorgegeven. In 1966 arriveerde de eerste gedocumenteerde Munsterlander in de Verenigde Staten. Dit veroorzaakte een kleine beweging van hondenliefhebbers die de Large Munsterlander Club of America en de Small Munsterlander Club of America hebben opgericht. De United Kennel Club erkende zowel de Grote als de Kleine Munsterlander in 2006, waardoor ze konden deelnemen aan alle door UKC goedgekeurde evenementen.

De grote Munsterlander moet een lange vacht hebben die ook dicht is, behalve op zijn hoofd, dat korte, gladde haren moet hebben. Zijn vacht moet dicht bij zijn lichaam passen en plat zijn zonder enige krul. Hij moet ook mooie, dikke veren op de achterkant van zijn benen, zijn staart en oren hebben. Bevedering op zijn borst is acceptabel en in exterieurshows is het wenselijk.De Grote Munsterlander moet een loszittende huid op zijn lichaam hebben. Zijn kleur moet een witte achtergrond hebben met zwarte vlekken, gebruind of aangevinkt. Zijn hoofd is effen zwart en hij kan een witte bles of vlek op zijn voorhoofd hebben. De Small Munsterlander moet ook een lange, dichte vacht hebben. Zijn vacht moet weerbestendig zijn en kan recht zijn of een lichte krul of golf hebben. Hij moet mooie veren op zijn oren, staart en achterkant van zijn benen hebben. In tegenstelling tot de grotere variëteit, mag de Small Munsterlander geen overmatige bevedering op zijn borst hebben. De huid op zijn lichaam moet strak zitten. Zijn kleur moet ook een witte achtergrond hebben en kan bruine vlekken hebben, roanend en tikkend. Een bles op zijn hoofd is ook acceptabel, net als bruine punten op zijn wangen, boven de ogen en rond de anus.

De Munsterlander heeft veel aandacht nodig als het gaat om verzorging. Hoewel zijn jas ideaal is om over verschillende terreinen te jagen, kan de lengte en bevedering ervoor zorgen dat er snel klitten ontstaan. Hij moet wekelijks worden verzorgd met een borstel met natuurlijke haren en een stalen kam. Je kunt een de-tangler op zijn vacht en een leave-in-conditioner gebruiken om klitten tot een minimum te beperken. Als hij op jacht is, is het een goed idee om hem daarna snel te borstelen, zodat eventuele nieuwe klitten snel kunnen worden weggepoetst. Hij is een seizoensschudder en zal in het voorjaar zijn ondervacht afwerpen. Intacte vrouwtjes werpen na elke warmtecyclus. Regelmatig borstelen zorgt ervoor dat de dode en losse haren zich niet op meubels en kleding verzamelen. De Munsterlander kan ongeveer een keer per maand worden gewassen als hij een geur ontwikkelt. Te veel baden wordt niet aanbevolen, omdat dit huidirritatie kan veroorzaken.