De Jack Russell terriër is kleine alerte hond met een levendig karakter. Het is een jachthond die bedoeld was om vossen tijdens de jacht uit hun holen te verdrijven zodat de opgejaagde vos door de grote jachthonden kon worden gevangen. Dominee John Russell is in Engeland begonnen met dit ras te fokken. De Jack Russell terriër is een prima gezelschapshond en door zijn grappige en eigenwijze uitstraling een populaire hond. Hij komt echter in de top 10 van de Belgische kennelclub de Koninklijke Maatschappij Sint-Hubertus niet voor, maar volgens de Belgisch Flair staat hij wel op de 20e plaats van de 339 hondenrassen die er nu bekend zijn.

Al sinds de Romeinen zijn er in Engeland kleine honden die in holen gaan om op wild te jagen. ‘Terrier’ betekent hol of leger in het Frans en onder de grond gaan was dan ook de oorspronkelijke taak van het hondenras de terriër in al zijn vormen.

In het vroeg 18e eeuwse Engeland was de terriër geëvolueerd tot diverse variëteiten en de foxterriër werd gebruikt als bovenstaand om vossen uit hun holen te verdrijven. Het was een gedrongen hondje met korte pootjes. Maar geleidelijk werd het tempo van de jachten sneller en konden de korte pootjes het niet meer bijhouden. Men selecteerde in de fok foxterriërs met langere poten die de jachten wel konden bijhouden om er aan het eind van de 18e eeuw achter te komen dat de foxterriërs hun naam geen eer meer konden aandoen, omdat ze de vossen niet meer uit hun holen konden verdrijven omdat ze te groot geworden waren. Hierin kwam een omslag toen in 1819, Trump van de melkboer, een witte draadharige terriërteef, gekocht werd door John Russell.

John Russell werd op 12 december 1795 geboren te Darthmouth in de regio Devon in Engeland. Net als zijn vader zou John dominee worden en kleine John, vaker Jack genoemd, kreeg daarnaast de liefde voor vossenjacht met de paplepel ingegoten. Geïntrigeerd door de te lange poten van de foxterriër besloot hij in 1819 om met de impulsaankoop van Trump, weer foxterriërs te gaan fokken die niet groter waren dan 30cm maar met relatief toch lange poten omdat hij wilde dat ze met gemak 20 kilometer konden lopen. Ook moesten ze tegen de regen kunnen. Gedurende meer dan vijftig jaar fokte Russell zeer selectief met zijn eigen gefokte honden en andere foxterriërs. Anderen namen dit over. De foxterriërs droegen de naam ‘de werkhonden van dominee Russell’. Hij overleed in 1883, toen hij 88 jaar oud was.

De mensen van het platteland gingen door met het fokken voor de jacht van de werkhondjes van dominee John (Jack) Russell en uiteindelijk door de jaren heen zijn deze langbenige terriërs de Parson Russell terriërs geworden (parson=dominee).

In 1894 ging dassenjager Arthur Heinemann gespecialiseerde kortbenige terriërs fokken die dassen konden uitgraven. Zijn vriendin Annie Rawl Harris was via via nog gelinkt aan dominee Russell en had waarschijnlijk wel wat hondjes van zijn lijn. Dat de kortbenige hondjes niet ver konden rennen was niet erg, tegen die tijd gingen ze in zakken mee te paard. In 1914 richtten Heinemann en Harris ‘The Parson Russell Terrier Club’ op, ze noemden het zo, (en niet de dassen-honden-club of iets dergeljks) omdat Jack Russell terriërs beter verkochten dan welke andere naam dan ook, en uiteindelijk zijn deze kortbenige hondjes Jack Russell terriërs blijven heten.

Om jezelf een Jack Russell terriër te mogen noemen, moet je een borstomvang van 40 tot 43 centimeter hebben, mag je niet hoger zijn dan 30 centimeter, niet zwaarder dan 6 kilo en moet je dus korte beentjes hebben, waardoor je rechthoekig bent. (In tegenstelling tot de Parson Russell terriër die vierkant is)

Het is belangrijk dat Jack Russell terriërs voornamelijk wit zijn met eventueel zwarte en/of bruine (tan) vlekken. Tan mag van citroengeel tot heel donkerbruin zijn. Gestroomde kleuren, dus met fijne lijntjes mogen niet. Er worden wel Jack Russell terriërs te koop aangeboden met alleen zwart en tan, maar genetisch gezien is dit niet mogelijk daar een Jack Russell terriër altijd meer wit dan andere kleuren zal hebben.

De neusdop, lippen en randen van de oogleden moeten zwart zijn. Het gebit en kaken moeten zeer krachtig en breed zijn en onderbijters worden niet getolereerd. De oren mogen helemaal hangen of opstaan waarbij een driehoekje naar voren valt dat de gehoorgang bedekt, het zogenaamde knopoor. De ogen mogen niet bol zijn. Een Jack Russell terriër moet kordaat maar verend lopen.
De staart is lang en moet hoog gedragen worden. Tot 2006 mocht hij nog gecoupeerd worden, echter dat is nu verboden.

Je hebt ruwharige, gladharige of broken Jack Russell terriërs. Broken is een tussenvorm van gladharig en ruwharig.

Ruwharige en broken Jack Russell terriërs moeten twee keer per jaar getrimd worden als de vacht rijp is om te ruien. Dit is in de lente wanneer de hond zijn wintervacht verliest en in de herfst wanneer de hond zijn zomervacht verliest om plaats te maken voor de wintervacht.
Daartussen hebben deze vachten regelmatig een borstelbeurt nodig.

Gladharige Jack Russell terriërs hebben geen trimbeurten nodig. Hun vacht heeft niet echt een ondervacht die eruit geplukt moet worden. Ze hebben stevige korte dekharen net als bijvoorbeeld boxers en dobermannen.

Jack Russell terriërs zijn intelligente honden en ondanks hun kleine postuur zijn ze ontzettend stoer en dapper, maar ze mogen niet vechtlustig zijn. Ze zijn erg zelfverzekerd, maar blijven altijd vriendelijk en vrolijk. Hun speelse onverschrokkenheid geeft ze een wat eigenwijs karakter wat ze temperamentvol maakt.

Omdat het jachthonden zijn, moeten ze leren met andere huisdieren vredig om te gaan. Ook moet hen geleerd worden dat er in de tuin niet gegraven mag worden want ook dat blijft in de aard van het beestje zitten. Daar staat tegenover dat je met een Jack Russell terriër in de buurt geen last van muizen, mollen of ratten hebt.

Jack Russell terriërs zijn alert en waaks en slaan vaak aan als ze menen onraad te horen. Dit blaffen kunnen ze lang volhouden als je niet ingrijpt. Door al deze eigenschappen is een Jack Russell terriër ondanks zijn formaat niet echt een dameshondje of schoothondje. Ze zijn enorm leergierig, maar een Jack Russell terriër moet zeer consequent en streng opgevoed worden door een baas die zich niet laat neppen door hun slimme streken.