Islenskur Fjarhundur

  • 9.0 - 14 kg
  • 43 - 46 cm
  • IS
De IJslandse herdershond is meestal een erg speelse en vriendelijke hond. Hij houdt van kinderen en kan goed overweg met andere honden. Hij haat het om voor lange tijd alleen gelaten te worden. De Icie, zoals ze worden genoemd door liefhebbers van het ras, verwelkomt bezoekers meestal op zijn terrein, maar blaft wanneer ze voor het eerst naderen. Hij is niet agressief tegenover vreemden. Hij is een typische herdershond en zal een baan zoeken om te doen, zelfs als die taak is om voorbijrijdende auto's te hoeden. De IJslandse herdershond doet het niet goed met gezelschapsvogels of vogels in het wild. Hij is het meest gelukkig als hij bij zijn familie is, of dat nu thuis is of onderweg.

Geschiedenis

De IJslandse herdershond is het enige bekende ras dat zijn oorsprong heeft in IJsland. Theorie is dat de Vikingen de voorouders van dit ras in de 9e eeuw naar IJsland brachten. Zijn oorspronkelijke taak was om de kuddes schapen, vooral de lammeren, te beschermen tegen grote roofvogels. Er wordt gesuggereerd dat de IJslandse herdershond vanuit Noorwegen naar IJsland is gekomen. In Noorwegen en Zweden zijn graven gevonden met honden die lijken op de IJslandse herdershond. Hij is verwant aan de Karelische Berenhond en dat bewijst dat de IJslandse Herdershond ergens in het oosten naar Noorwegen is gekomen. Aan het einde van de 19e eeuw stierf de IJslandse herdershond bijna uit door een plaag van hondenziekte. Meer dan 75% van de IJslandse herdershonden stierf aan deze ziekte. Dit leidde tot een verbod op de invoer van honden in IJsland. De invoer was beperkt en vervolgens verboden in 1901. Aan het eind van de 20e eeuw was de IJslandse herdershond opnieuw met uitsterven bedreigd. In de jaren vijftig waren er nog maar ongeveer 50 Icies over. In 1969 werd de IJslandse Vereniging van Hondenfokkers opgericht om het ras te helpen behouden. Nu zijn er alleen al in de Verenigde Staten meer dan 800 Icies. De American Kennel Club erkende de IJslandse herdershond in juni 2010. De IJslandse herdershond wordt ondanks zijn gelukkige, loyale persoonlijkheid niet beschouwd als een populair ras in de Verenigde Staten. De IJslandse Vereniging van Hondenfokkers werkt onvermoeibaar om de integriteit van het ras te behouden en om mensen meer bewust te maken van de persoonlijkheid en eigenschappen van het ras.

Uiterlijk

De IJslandse herdershond heeft een dubbele, dikke vacht die ook waterdicht is. Hij komt in twee vachtlengtes: kort en lang. Icies met een korte vacht hebben een middellange buitenvacht die vrij grof is en een zachte, dikke ondervacht. Zijn staart zal borstelig zijn en de lengte van het haar is evenredig met zijn vacht. Icies met een lange vacht hebben een buitenvacht die lang en vrij grof is met een zachte, dikke ondervacht. Zijn staart is erg bossig en de lengte van het haar is evenredig met zijn vacht. Het haar op zijn gezicht, hoofd en oren moet korter zijn. De IJslandse herdershond wordt in veel verschillende kleuren gezien, maar één enkele kleur moet altijd de overhand hebben. De overheersende kleuren omvatten verschillende tinten bruin, chocoladebruin, grijs en zwart. Tan kan variëren van crème tot roodbruin. Icies kunnen ook witte markeringen hebben. Deze witte aftekeningen zijn vaak onregelmatig en bedekken een deel van het gezicht, de kraag, borst, voeten en staartpunt. Grijze en bruine honden hebben over het algemeen een zwart masker en zwarte uiteinden op hun buitenvacht.

Verzorging

De IJslandse herdershond wordt geleverd in twee vachtlengtes, maar beide zullen overmatig afstoten omdat beide een dichte ondervacht hebben. Hij moet een of twee keer per week worden geborsteld om los of dood haar te verwijderen. Hoe vaker je hem borstelt, hoe minder haar er door de lucht zweeft of zich op kleding of meubels nestelt. Hij zal voornamelijk een seizoensschudder zijn en de ondervacht komt in bosjes naar buiten. Gedurende deze tijden wordt elke dag poetsen aanbevolen. Zijn nagels moeten om de twee of drie weken worden geknipt. Als hij het toestaat, kun je een grinder op zijn nagels gebruiken in plaats van een nagelknipper. Reinig zijn oren één keer per week om infecties te voorkomen. Regelmatige tandenreiniging met een door dierenartsen goedgekeurde tandpasta wordt ook aanbevolen. Een keer per jaar moet hij mogelijk zijn tanden laten reinigen door een dierenarts.

Karakter

© 2020 Honden.be Alle rechten voorbehouden.