Het spreekwoord ‘Bezin eer je begint’ is helemaal van toepassing wanneer je overweegt een Ierse Wolfshond aan te schaffen. Dit ras is niet goedkoop in aankoop maar ook qua onderhoudskosten kunnen de bedragen flink oplopen. Ook door de omvang zal je in huis een aantal aanpassingen moeten doen en, net omdat hij zo groot is en overal bij kan, zal je over je spullen moeten waken als een echte waakhond.

Tot laat in de 17de eeuw werd de Ierse wolfshond in Ierland gebruikt om te jagen op groot wild zoals herten en wolven. Voor de grote bossen verdwenen werden ze ook gebruikt op vele plaatsen in Europa gebruikt om mee te jagen.

Ook is bekend dat de Kelten, die op het vasteland woonden, greyhounds hielden die hoogstwaarschijnlijk afstamden van de greyhound zoals afgebeeld op tekeningen uit het oude Egypte. Net zoals hun verwanten op het continent, fokten Ierse Kelten het liefst grote windhonden. Dit grote ras kond glad- of ruwharig zijn maar wellicht door het klimaat in Ierland bleven enkel de ruwharige over.

Een reu kan makkelijk een schofthoogte bereiken van 80 centimeter en 86 cm is hier geen uitzondering. Een gewicht van 54 kilo is eerder minimaal dan maximaal. Een teef die zoals bij alle rassen kleiner is dan een reu, kan wel tot 71 centimeter groeien en minstens 40 kilo wegen. Hun schedels zijn lang en vlak en de snuit is lang en redelijk spits. De ogen zijn donker gekleurd en ze hebben een scharend gebit maar ook een tanggebit is toegestaan als norm voor de Ierse Wolfshond. Het is een grote imposante verschijning met een flink behaarde lange en gebogen staart.

De stugge haren van de Ierse Wolfshond kunnen grijs zijn, zwart, rood of gestroomd. Ook de reekleur en egaal wit is toegestaan zoals iedere andere kleur die we bij de Deerhound zien. Zijn bouw is gespierd en sterk maar toch sierlijk. Hij loopt elegant en vlot met het hoofd omhoog. De staart draagt hij meestal omhoog en is licht gebogen op het uiteinde. De ruwharige huid is strak zodat er geen huidplooien aanwezig zijn, ook niet bij de keel of het hoofd.

Ook al valt de verzorging bij een Ierse Wolfshond mee, toch zijn er een aantal aandachtspuntjes die je zeker niet over het hoofd mag zien wil je een goed verzorgde vriend hebben. Hem één keer per week borstelen is voldoende maar het is belangrijker dat je hem meerdere keren per week kamt met een speciale kam voor ruwharige honden.

Wanneer je hem regelmatig meeneemt naar de hondentrimmer zal deze de dode haren die langer zijn dan 5 cm. er tussenuit plukken met duim en wijsvinger. De haren op de buik en het hoofd mogen niet langer zijn dan 1 cm. en in de nek kunnen de haren het ietsjes langer gehouden worden. Boven de ogen wordt nooit getrimd maar de langere baard heeft wel regelmatig een goede kambeurt nodig. De oren worden meestal kaalgeplukt of geschoren met de tondeuse. De haren in de oren en tussen de tenen worden kort geknipt met de schaar.

Indien je een rustige hond hebt kun je zelf het tandsteen reinigen mocht dit nodig blijken. Kun je hem zelf niet de baas dan laat je dit beter doen door een dierenarts. Kijk ook regelmatig de oren na en reinig deze met een vochtig babydoekje als ze niet schoon zijn. Hiermee vermijd je pijnlijke infecties en de meeste honden vinden het zelfs zalig wanneer ze zo vertroeteld worden.

Ierse Wolfshonden die zichzelf krabben of bijten hebben daar altijd een goede reden voor. Ze doen dit nooit als er niets aan de hand is en het zal dus een teken zijn dat er zich kriebelende beestjes in zijn vacht verscholen hebben of er een probleem met de huid is. Ook de haren die rond de anus groeien moet je zuiver houden met bijvoorbeeld vochtige baby-doekjes. Als de haren rond de aars kort geknipt worden met een schaar, of afgeschoren worden met een tondeuse zal de hond er alleen maar voordelen bij hebben.

Bij het aanschaffen van een pup is het belangrijk om iets mee te nemen uit het nest zodat hij de moeder en broertjes of zusjes kan ruiken eens hij zijn nieuwe thuis heeft. Omdat een Ierse Wolfshond makkelijk last heeft van doorligwonden, vooral op ellebogen en dijen, is het belangrijk om voor hem een zachte slaapplek te kiezen. Een dik (en vooral groot) kussen met een overtrek die makkelijk zelf te wassen is, is het ideale bed.

Het trainen van je pup gaat gegarandeerd je grenzen van consequentie en geduld opzoeken want het kunnen echte slopertjes zijn. Hun vlijmscherpe tandjes zullen ze dan ook op alles uitproberen wat voor hen bereikbaar is. Vooral wanneer verveling toeslaat zal de Ierse Wolfshondpup zelf op zoek gaan naar uitdagingen en plezier en meestal wil dit zeggen dat er iets sneuvelt. Het is dan ook belangrijk om een pup uit te kiezen bij een fokker die gekend staat als zeer degelijk en betrouwbaar.

Als het goed is heeft je pup daar kennis kunnen maken met de familieleden van de fokker en heeft het op die manier al een aantal dingen kunnen aanleren en besnuffelen. De fase waarop de puppy indrukken zal opslaan duurt nog enkele weken nadat je het in huis haalde. Daarom is het heel belangrijk om het zoveel mogelijk te laten wennen aan nieuwe situaties en vreemde mensen. Let echter wel op; je pup krijgt zijn laatste inenting rond de 12de week en voordien is hij dus nog vatbaar voor ziekten die overgedragen worden door andere honden.
Probeer, wanneer je hem mee op wandel neemt, zoveel mogelijk de plaatsen te vermijden waar andere honden vaak plassen zoals bomen in de straat, hoekgevels enz.

Het socialiseren start ongeveer rond acht weken en je doet er goed aan om vanaf dan je pup overal mee naartoe te nemen waar het maar kan. Hoe socialer je hem maakt, hoe makkelijker hij later zal zijn als huisvriend en hoe toleranter naar andere honden of huisdieren. Ook spelen is voor een Ierse Wolfshondpup heel belangrijk maar jij moet bepalen wanneer en hoe lang. Zijn karakter is tamelijk dominant en je kunt het je niet veroorloven om een beest van die omvang, het voortouw te laten nemen. Wanneer je deze regels in acht neemt ga je echt plezier beleven aan één van de grootste hondenrassen ter wereld.