De Dutch Smoushond is een kleinere hond die oorspronkelijk werd gebruikt als ongediertejager. Deze terriër heeft veel van dezelfde eigenschappen als andere, meer populaire terriërs en kan destructief worden als hij niet genoeg aandacht krijgt. Over het algemeen is hij een gemakkelijke bewaarder, maar hij is ook geneigd om hinderlijke blaffer te worden, daarom is het leven in een appartement misschien niet ideaal voor deze kleine terriër. Hij doet het goed met andere honden en zal het goed doen met katten als ze bij hen zijn grootgebracht. Aangezien hij werd gebruikt als ratter, laat hem nooit alleen met kleine huisdieren zoals cavia's, fretten of zelfs vogels.

Het is niet precies bekend wanneer de Nederlandse Smoushond is ontwikkeld of welke rassen hun DNA hebben bijgedragen aan de genenpool. Sommigen zijn van mening dat de Duitse Schnauzer een sterke invloed op het ras had. Een theorie over de Duitse Schnauzer en de Nederlandse Smoushond is dat de Duitsers de voorkeur gaven aan zout en peper of zwarte Schnauzers en dat elke geboren gele Schnauzer werd geëuthanaseerd. Er wordt gezegd dat een Nederlandse koopman met een groot hart deze ongewenste gele Schnauzers is gaan kopen. Hij nam ze mee terug naar Amsterdam en adverteerde ze als waardevol en uniek omdat de Nederlanders de gele of oranje kleur als koninklijk zagen. Een andere theorie is dat veel mensen geloven dat de afkomst van de Nederlandse Smoushond teruggaat naar lokale terriërs van onbekende oorsprong, omdat hij honderden jaren lang intensief werd gebruikt als ongediertejager. Aan het eind van de 19e eeuw werd hij opgemerkt door veel heren binnen de adel en werd hij meer een metgezel van een heer in plaats van een echte rat. Zijn naam is net zo uniek als de hond, het Nederlandse woord Smouzen betekent joodse man vanwege de lange baard en het stugge haar van de hond dat leek op de orthodoxe of chassidische joodse man. In 1905 werd de Hollandse Smoushond Club opgericht om het ras te eren. Tijdens de Tweede Wereldoorlog leden veel hondenrassen en de Nederlandse Smoushond was daarop geen uitzondering. In 1940 werd Nederland binnengevallen door de Duitse nazi's en alle professionele hondenfokkerijen stopten tijdens de Duitse bezetting. Honden werden gedood of ze werden achtergelaten om te sterven aan ziekte of verhongering. Toen de oorlog eindigde, stond de Nederlandse Smoushond op het punt van uitsterven. Zijn aantal was zeer laag, maar er was voldoende overgebleven fokbestand. Die honden werden gebruikt om het ras nieuw leven in te blazen en in de jaren zeventig nam mevrouw Barkman de taak op zich om het ras in zijn oude glorie te herstellen. Mevrouw Barkman gebruikte een nogal eclectische groep honden die met elkaar vermengd waren om het ras opnieuw te creëren. Hoewel er wisselende reacties zijn op haar fokpraktijken en veel discussie over de vraag of de overgebleven Nederlandse Smoushonds daadwerkelijk in haar fokprogramma werden gebruikt, produceerde ze wel honden die sterk leken op de Nederlandse Smoushond. Mevrouw Barkman hield geen goede gegevens bij, maar het is bekend dat de Poedel, de Brusselse Griffon, de Border Terrier en de Duitse Schnauzer werden gebruikt om van de Nederlandse Smoushond een gezonder, sterker ras te maken. In 1977 nam de Nederlandse Kennel Club de Nederlandse Smoushond in haar register op.

De Nederlandse Smoushond heeft een lange, dubbele vacht die hard en taai is. Hij heeft de neiging om een slordig uiterlijk te hebben vanwege zijn stugge vacht. Hij heeft een baard, snor en wenkbrauwen die zijn gevormd uit rechte, lange, stugge haren die hem een verschrompelde blik geven. De Nederlandse Smoushond is een kleinere hond met een vierkant lichaam, met dezelfde lengte als zijn lengte. Hij heeft een gewelfde schedel en een korte, brede kop met een licht afgerond voorhoofd. Zijn neus is breed en altijd zwart van kleur. Zijn ogen zijn groot, rond en donkerbruin. Hij moet een levendige, vriendelijke uitdrukking hebben. Oren hangen naar beneden en zijn driehoekig van vorm met afgeronde punten. De Nederlandse Smoushond is altijd een zelfgekleurd geel. Hij is te vinden in verschillende tinten geel, maar de donkere strokleur heeft sterk de voorkeur boven de lichtere kleuren. Zijn oren, baard, snor en wenkbrauwen kunnen donkerder geel zijn dan de rest van zijn lichaam.

De Nederlandse Smoushond heeft een van nature onverzorgde look en moet die ruige look behouden, zelfs nadat hij is verzorgd. Als zijn vacht qua textuur en lengte correct is, mag er nooit een natuurlijk deel op zijn rug zijn of een glanzende uitstraling aan zijn vacht. Zijn stugge, harde vacht heeft wat onderhoud nodig om hem gezond te houden. Hij moet wel minimaal twee keer per jaar met de hand geplukt worden. Het haar op zijn hoofd mag nooit geplukt worden. Als je het niet prettig vindt om hem te plukken, zoek dan een trimmer die gespecialiseerd is in Terriers en die het proces van handmatig plukken kent. Gebruik tussen het plukken wekelijks een metalen kam met brede tanden om te voorkomen dat er klitten ontstaan. Het haar in zijn oren en tussen de voetzolen moet om de paar weken worden geknipt. Controleer bij het trimmen tussen zijn pads zijn nagels en trim indien nodig. Aangezien zijn oren hangen, maakt u zijn oren wekelijks schoon en controleert u op een vieze geur of roodheid die erop kan duiden dat een infectie is begonnen.

Beweging

Beweging

Hij is een hardnekkige terriër met gevoel voor humor en speelt graag spelletjes. Hij staat ook bekend als een beetje een bedrieger en zal trucs uithalen met zijn familie en hondenvrienden. Als terriër lijkt de Nederlandse Smoushond een eindeloze hoeveelheid energie te hebben. Elke dag lange wandelingen maken is een goede manier om hem te helpen verslijten, maar hij zal ook tijd in de achtertuin nodig hebben om te rennen en te spelen. De Dutch Smoushond zou ideaal zijn voor behendigheid, dokduiken, schuurjachten, vliegbal of andere hondensporten die hem in beweging houden en hem ook mentale stimulatie geven.