De Hollandse Herder is een actieve, intelligente en gevoelige herdershond. Afkomstig uit Nederland zoals de naam al verklapt. Desalniettemin zie je het ras niet heel veel in het straatbeeld, maar in de hondensportwereld zijn ze graag geziene gasten. De Hollandse Herder is ook uitstekend geschikt als gezinshond.

In de 19e eeuw ontstond de Hollandse Herder. De hond werd gefokt om schaapskuddes te hoeden. Hij had als taak om te voorkomen dat schapen op verkeerde gebieden gingen grazen. Daarnaast werd de hond ook op boerderijen ingezet als waakhond, trekhond en stropershond. Aan het einde van de 19e eeuw verdwenen steeds meer schaapskuddes, waardoor de vraag naar Hollandse Herders ook minder werd. Het ras dreigde bijna te verdwijnen. Liefhebbers van het ras gingen op het platteland op zoek naar look-a-likes die ze kruiste met de Hollandse Herder. In 1898 kreeg het ras een eigen rasvereniging. Daarna werd de Hollandse Herder ook ingezet in het leger en bij de politie. Als werkhond wordt hij vandaag de dag nog steeds ingezet.

De Hollandse Herder is een middelgrote hond met een slanke, sportieve bouw. Reuen hebben een schofthoogte van 57 tot 62 centimeter. Het gewicht van een reu is ongeveer 28 kilo. Bij teven ligt de schofthoogte tussen de 55 en 60 centimeter, met een gemiddeld gewicht van 23 kilo. De hond is iets langer dan dat hij hoog is.

De Hollandse Herder komt voor in drie soorten vachten. De meestvoorkomende is de kortharige variant. Toegestane kleuren voor de kortharige herder zijn zilver- of goudgestroomd. Er is ook een langharige variant, deze heeft dezelfde kleuren als de Hollander met de korte vacht. Ten slotte is er nog de ruwharige herder in de kleuren blauwgrijs, peper- en zoutkleur en zilver- of goudgestroomd. Het liefst wordt een zwart masker gezien.

De kortharige vacht heet weinig verzorging nodig. Buiten de ruiperiode is het voldoende om hem af en toe te kammen. Te veel kammen buiten de ruiperiode zorgt voor overmatige verharing. In de ruiperiode is het nodig om de hond dagelijks te borstelen en te kammen, hiermee worden dode en losse haren verwijderd. Dit geldt ook voor de langharige variant. Deze herder moet ook buiten de ruiperiode minstens eenmaal per week geborsteld worden om klitvorming te voorkomen.

De ruwharige Hollandse Herder mag daarentegen nooit geborsteld worden. Hoogstens mag er eens een kambeurt plaatsvinden met een grove kam. Dit moet wel met beleid gebeuren om de vacht te behouden zoals hij hoort. De ruwharige hond moet ongeveer twee keer per jaar geplukt worden bij een trimsalon. De ruwharige Hollander verhaart weinig. Indien nodig kan bij alle drie de varianten het teveel aan haar verwijderd worden uit de gehoorgang.

De Hollandse Herder is een ras dat veel beweging nodig heeft. Maak regelmatig lange wandelingen met hem waarbij hij onaangelijnd kan rennen. Ook rennen naast de fiets zal een goede uitlaatklep zijn voor het hond. Niet alleen is lichamelijke uitdaging belangrijk voor de Hollandse Herder, maar ook geestelijke uitdaging. Doe hersenwerkjes met hem en doe wisselende oefeningen. Er zijn veel sporten die geschikt zijn voor het ras, zoals behendigheid, speuren, doggydance en africhting.