Een van de oudste en zeldzaamste hondenrassen in Noord-Amerika, Groenland is een bijna tijdloos figuur met een eindeloze drive om te werken en te spelen. Buiten Groenland zelf is het vrij zeldzaam om dit ras te vinden, omdat hun isolatie, zware jassen en onwankelbare temperament ze nauwelijks geschikt maken om buiten een omgeving van dit type te leven. Ze hebben een uitzonderlijk dikke dubbele vacht waarmee ze comfortabel kunnen overleven bij arctische temperaturen (zo laag als -75 ° F) en zelfs hun harige, geprikte oren, het meest blootgestelde deel van hun lichaam, zien zelden tekenen van bevriezing. Hoewel ze vrij aanhankelijk en over het algemeen goed met mensen omgaan, hebben ze een ervaren en consistent gezaghebbende eigenaar nodig om ze onder controle te houden, vaak zelfs na een uitgebreide training. Ze zijn gemakkelijk een van de meest energieke honden die er zijn, omdat ze sinds hun oorsprong zijn gefokt als werkhonden en een constante drive hebben om te werken. Hierdoor hebben ze een ongelooflijk uithoudingsvermogen, waardoor ze, in combinatie met hun krachtige bouw, perfecte sledehonden zijn. Historisch gezien zijn ze ook gebruikt om op ijsberen en zeehonden te jagen, omdat hun neus en jachtinstincten goed ingeburgerd zijn en hun mentale en fysieke taaiheid bijna ongeëvenaard is. Dus hoewel ze kunnen pronken met uitstekend werk en enkele goed afgeronde persoonlijkheidskenmerken, doen ze het zelden of nooit goed in een huis dat te klein is, niet de uitgebreide oefening biedt die ze nodig hebben, of zonder een echte alfa om ze te bevelen.

Groenland heeft een uitgebreide geschiedenis, waarvan de meeste ongedocumenteerd zijn omdat het teruggaat tot in de oudheid en teruggaat tot 12.000 jaar op de allereerste oorsprong in Siberië. Historische bewijzen suggereren dat een hond die qua uiterlijk erg op elkaar lijkt, door de Sarqaq-mensen (ook Saqqaq genoemd) van Siberische oorsprong is gebracht, ergens tussen 4000 en 5000 jaar geleden, maar overblijfselen gevonden op de Nieuw-Siberische eilanden kunnen erop wijzen dat het ras was al bijna 7000 jaar geleden opgericht, waarmee het een van de oudste rassen ter wereld is. Van Europese kolonisten zoals de Vikingen was bekend dat ze jagen en sleeën leerden van de Inuits en daarvoor getrainde honden hadden. Aangenomen wordt dat Groenland rond 1750 de kusten van Engeland bereikte, maar niet in een opmerkelijke hoedanigheid verscheen totdat een vrouw in 1875 werd tentoongesteld op een van de eerste hondenshows van Groot-Brittannië. Hoewel ze werden erkend door de Kennel Club in zijn vroegste vorm in 1880 , werden ze pas in 1996 erkend door de United Kennel Club. Door hun geschiedenis heen zijn ze gepaard gegaan met beroemde ontdekkingsreizigers in hun arctische en antarctische avonturen vanwege hun uitzonderlijke uithoudingsvermogen en kracht. Sinds de jaren 1900 en de komst van andere voertuigen zijn hun aantallen gedaald, maar ze worden nog steeds gebruikt in hun thuisland en andere met vergelijkbare omgevingen. Ze worden nog steeds zelden buiten Groenland gezien.

Groenland is een krachtige, gespierde en zwaargebouwde hond die ongeveer twee voet lang is en gemiddeld 70 pond weegt met een zware dubbele vacht (zachte, wolachtige binnenlaag en een grove, waterdichte buitenlaag) die hen beschermt van water, koude en agressieve prooi. Hun vacht is dunner rond het gezicht en de benen, groeit dikker langs hun nek, rug en borst, en vooral hun gekrulde staart die zo lang is dat het een volledige lus vormt die aan één kant van hun achterhand rust. Ze hebben een dik, wigvormig gezicht zoals dat van een wolf, maar met een kortere snuit en geprikte oren met dikke vacht om ze te beschermen tegen extreme kou. Hun benen zijn zwaar gespierd en hun poten vertonen een dikke vacht met grote kussens. Hun jassen zijn er in verschillende kleuren, waaronder wit, zwart, grijs, bruin en rood.

Hoewel ze een aanzienlijke hoeveelheid vacht hebben, hebben Groenlandse honden weinig onderhoud in vergelijking met veel andere rassen. Hun lange jassen moeten 2 tot 3 keer per week worden geborsteld om matteren en klitten te voorkomen, maar ze verliezen over het algemeen heel weinig en hoeven over het algemeen alleen hun voeten regelmatig te trimmen om ook matten te voorkomen. Ze hoeven slechts om de 2 of 3 maanden te worden gewassen en houden zichzelf anders behoorlijk schoon. Vanwege hun voedselinname zullen ze waarschijnlijk regelmatig tandenpoetsen nodig hebben en moeten hun nagels naar eigen goeddunken worden geknipt.

Beweging

Beweging

Groenland is een van de meest energieke honden die er zijn en heeft uitgebreide lichaamsbeweging nodig om zelfs bijna vermoeid te raken. Eigenaars moeten er klaar voor zijn om ze dagelijks kilometers te laten lopen, anders trainen ze niet om te werken of honden te sleeën om ze gelukkig en gezond te houden. Ze hebben uren aan activiteit nodig en moeten over het algemeen constant fysiek en mentaal worden gestimuleerd, wat betekent dat ze een aanzienlijke training en een doel nodig hebben om te voorkomen dat ze gefrustreerd, verveeld of destructief worden.