De Duitse Spaniel is een goed gespierde, middelgrote hond die wordt gebruikt als jachthond en als gezinsgenoot. Hij is een zeldzaam ras buiten zijn geboorteland Duitsland, maar is redelijk populair bij Duitse jagers en jachtopzieners. Over het algemeen is hij een vriendelijke hond die het goed doet met iedereen, hoewel hij overweldigend kan zijn voor kleine kinderen. Hij kan wat eigenwijs zijn en heeft een sterke leider nodig. Training mag nooit alledaags zijn, maar moet hem laten raden wat er daarna gaat gebeuren. De Duitse Spaniel heeft een omheinde tuin nodig om te voorkomen dat hij door de hele buurt jaagt.

De Duitse spaniël zou afkomstig zijn van de Stober Dog. De Stober Dog is gedocumenteerd in de jaren 1600 voor het begin van de Duitse revolutie. De Stober Dog is gemaakt door aristocraten om als aanwijzer te gebruiken. Hij bleek ook uitstekend te zijn in het blozen. Toen de Duitse revolutie voorbij was, konden gewone mensen Stober Dogs bezitten. Maar ze ontdekten al snel dat ze een veelzijdiger jachthond nodig hadden omdat ze het zich niet konden veroorloven om meerdere jachthonden te hebben. De Duitse spaniël is ontwikkeld. De Duitse Spaniel is een interessant ras dat is ontwikkeld als een veelzijdige jachthond en werd gebruikt om wild uit het kreupelhout te spoelen. Hij is ook een ideale vogelhond, omdat hij gemakkelijk kan worden getraind om klein wild te doden zonder het te verminken. In 1900 vroeg de Duitse Kennel Club gespecialiseerde rasverenigingen om prestatietests en normen voor de Duitse spaniël vast te stellen. Deze rasclubs kregen ook de taak om rasspecifieke stambomen en prestatieresultaten voor de Duitse spaniël op te zetten en te onderhouden. De officiële rasvereniging, Verein fur Deutscher Wachtelhund, werd opgericht in 1903. In 1908 werden prestatietests goedgekeurd en geïmplementeerd en de officiële rasstandaard werd geaccepteerd door de officiële rasvereniging in 1910. Er waren aanvankelijk elf officieel erkende en geregistreerde Duitse Spanjaarden en alle geregistreerde Duitse spaniëls kunnen hun afstamming herleiden tot deze honden. Er waren eerst zeven vrouwen en vier mannen geregistreerd. Bijna alle Duitse spaniëls in Duitsland zijn eigendom van professionele jagers en boswachters en de algemene bevolking weet bijna niets van het ras. Hij wordt doorgaans niet alleen als gezinsgenoot in Duitsland gehouden. Het is een lang proces voor eigenaren om hun Duitse spaniël officieel te laten registreren in het kweekboek van de Duitse spaniëlvereniging. Alleen honden die deze registratiestatus hebben bereikt, kunnen worden gefokt en hun nakomelingen kunnen mogelijk worden geregistreerd. Eigenaars van de Duitse spaniël moeten hun prestaties laten testen om ervoor te zorgen dat ze in staat zijn om de taak uit te voeren waarin ze zijn gefokt. Alle Duitse Spanjaarden in Duitsland moeten hun jeugdjachttest met succes hebben afgerond voordat ze 18 maanden oud zijn. Nadat hij de tests voor de jonge jacht heeft doorstaan, moet hij nog drie prestatietests doorstaan voordat hij wordt onderworpen aan de laatste Duitse veelzijdige jachttest. Zodra de hond alle prestatietests heeft doorstaan volgens de specificaties van de rasvereniging, kan hij officieel worden geregistreerd in het fokboek van de Duitse Spaniëlbond.

De Duitse spaniël is een goed gespierde, middelgrote hond met dik, golvend haar. Hij is sterk zonder been en solide gebouwd; dit geeft hem de mogelijkheid om zwaarder wild terug te halen, zoals volwassen vossen of hazen. Hij heeft oren die middellang zijn en halverwege de punt van zijn neus reiken. Zijn lichaam moet twee keer zo lang zijn als zijn lengte en is groter dan veel van de spanielrassen. Zijn neus is zwart of bruin, afhankelijk van zijn vachtkleur. Zijn ogen zijn erg donkerbruin en altijd alert. Zijn vacht is fijn en kort op het hoofd en dan lang op de rest van zijn lichaam. Hij heeft een dikke, golvende vacht die enigszins grof aanvoelt en hij heeft een matige ondervacht die hem beschermt tijdens het borstelen. Zijn oren, benen en onderbuik zijn goed bevederd. De Duitse spaniël is te vinden in verschillende kleuren, waaronder fawn, lever, wit, rood, bruin of grijs.

De Duitse spaniël is geen hypoallergeen ras en moet wekelijks worden geborsteld om zijn vacht in goede staat te houden. Hij moet worden geborsteld met een speldenborstel en een metalen kam. Klitten moeten zorgvuldig worden verwerkt en er kan ook een ontwardingsspray worden gebruikt. Het haar tussen zijn tenen moet vaak worden geknipt om te voorkomen dat vuil en puin blijven haken en kreupelheid veroorzaken. Zijn oren moeten elke week worden gecontroleerd en indien nodig worden schoongemaakt om infecties te voorkomen. Knip zo nodig zijn nagels af, meestal om de twee tot drie weken. Hij moet elke drie maanden worden gewassen met een milde shampoo. Hij kan een sterke hondengeur ontwikkelen en kan tussen volle baden een bad nemen met droge shampoo. Aangezien hij huidproblemen kan hebben, moet u met uw dierenarts overleggen over welke shampoo het beste is voor uw Duitse spaniël. Stel een routinematig tandheelkundig plan voor hem op om ervoor te zorgen dat hij gezonde tanden en tandvlees heeft.