De Jagdterrier (uitgesproken als YAHK-terriër) is een jacht- en sporthond en neemt zijn werk serieus. Bijna volledig gebruikt als jachthond in zijn thuisland, is de Jagdterrier een zeldzaam ras buiten Duitsland. Hij is slim en zal zijn baasje scherp houden. Om hem gelukkig te houden, heeft de Jagdterrier elke dag een aanzienlijke hoeveelheid beweging nodig. Families mogen hem niet als gezinsgenoot kiezen, tenzij ze extreem actief zijn of bereid zijn om te trainen voor hondensporten zoals behendigheid, schuurjacht of rally. Hij is een eenpersoons- of een gezinshond; daarom kan het moeilijk zijn om hem te herplaatsen als hij ouder is.

De Jagdterrier is een relatief nieuw ras uit Duitsland, daterend uit de jaren 1920. Na het einde van de Eerste Wereldoorlog verliet een kleine groep gamemanagers en jagers de Fox Terrier Club en begon met het cultiveren van een nieuw ras dat een hardnekkige jachthond zou zijn. Deze groep managers en jagers bestond uit Carl Erich Grunewald, Rudolf Frieb en Walter Zangenberg. Ze begonnen met het fokken van de Old English Fox Terrier met de Black and Tan Hunting Terrier. Walter Zangenberg kreeg vier jachthonden die afstammen van Fox Terriers door Lutz Hagenberg. De Jagdterriers van vandaag zijn allemaal terug te voeren op deze vier honden, waardoor zwart en bruin de primaire kleur van de Jagdterrier is. Toen het algemene uiterlijk van de Jagdterrier eenmaal was vastgesteld, sloot Herbert Lackner zich aan bij de groep enthousiastelingen en begon voorzichtig te fokken in de Engelse Wirehaired Terrier en de Welsh Terrier. Door deze terriërrassen te gebruiken, kon de groep eindelijk een specifieke look voor de Jagdterrier bepalen. Ondanks dat hij klein van stuk is, is hij een felle jager en neemt hij grote prooien aan zoals bobcats, wilde zwijnen en poema's. Hij staat ook bekend om de jacht op vossen en dassen. De Jagdterrier is een moedige jager die een grote verscheidenheid aan prooien kan verslaan. De Jagdterrier werd door jachtliefhebbers in de Verenigde Staten en Canada geïmporteerd. Hij wordt gebruikt om op wilde zwijnen en vossen te jagen, maar is ook gebruikt als boomhonden voor eekhoorns en wasberen. Er zijn nog steeds maar een klein aantal Jagdterriers in de Verenigde Staten en Canada. Hij werd in 1993 erkend door de United Kennel Club (UKC), maar het duurde tot 2014 voordat de American Kennel Club hem toestond om te worden geregistreerd bij hun Foundation Stock Service.

Hij is een kleine hond vol energie. Alle Jagterriers zijn zwart en bruin; de bruintint kan echter variëren van roestkleurig tot romig bruin. Zijn lichaam is zwart en de bruine aftekeningen zitten op zijn snuit, voeten, wenkbrauwen en eronder. Hij kan donkerbruin of chocoladekleurig zijn, maar het is niet wenselijk. Zijn ogen, oogranden, neus en lippen zijn zwart. Er mogen geen witte aftekeningen zijn en zijn neus mag niet bruin zijn. De Jagdterrier heeft een dichte ruwharige vacht die niet overdreven glad of glazig is. Zijn vacht moet dicht genoeg en taai zijn om hem te beschermen wanneer hij jaagt in het kreupelhout of in grondgaten. Hij ziet er over het algemeen uit als een goed gespierde, sierlijke terriër, maar hij heeft geen typische terriër fysieke kenmerken zoals een hoge, rechte staart of rechte benen.

De Jagdterrier is over het algemeen een onderhoudsvriendelijke hond. Hij heeft wekelijkse verzorging nodig met een kam en in sommige gevallen met een gladder penseel om hem er verzorgd uit te laten zien. Omdat hij een terriër is, zal hij met de hand moeten plukken wanneer zijn vacht begint te vervellen, meestal een of twee keer per jaar. Veel eigenaren van terriërs laten hun terriërs professioneel plukken wanneer dat nodig is. Hem plukken is een vervelende klus die op de juiste manier lang kan duren. De Jagdterrier is geen hypoallergene hond en hij heeft een milde geur. Baden is alleen nodig als hij in een vuile situatie komt. Wanneer hij binnenkomt van de jacht en niet modderig is geworden, kan hij met een vochtige doek worden afgeveegd om vuil of puin dat zich op zijn jas heeft verzameld te verwijderen. Zijn oren moeten wekelijks worden gecontroleerd en indien nodig worden schoongemaakt. Knip zijn nagels indien nodig, meestal om de paar weken. Stel een tandheelkundig plan op om ervoor te zorgen dat zijn tanden en tandvlees gezond blijven.