De middelgrote Clumber Spaniël behoort, zoals de naam al doet vermoeden, tot het ras van de Spaniëls. Ondanks zijn afkomst, is het geen zeer sportieve hond, al is het ook zeker geen bankhanger. Zijn lieve en zachte uiterlijk is meteen een afspiegeling van zijn karakter, wat de Clumber Spaniël een ideale metgezel maakt voor families. Mits je het niet erg vindt om een hond te hebben die redelijk wat haren verliest en af en toe wat meer kwijlt dan de gemiddelde hond, kan de Clumber dan ook zomaar jouw ideale ras zijn.

Exacte feiten over hoe het ras precies is ontstaan zijn tot op heden niet bekend. Volgens een legende leverde Duc de Noailles van Frankrijk zijn eigen Spaniëls, over aan zijn Engelse tegenhanger de hertog van Newcastle om ze te redden van de gruwelen die plaatsvonden tijdens de Franse revolutie. Deze Spaniëls werden door de hertog van Newcastle naar het landgoed van Duke’s Clumber Park gestuurd, alwaar ze hun feitelijke naam verwierven. Afgaande van schilderijen die dateren uit die periode zijn de honden weinig veranderd in zowel hun uiterlijk en karaktertrekken. Zo hebben ze nog steeds een ietwat gereserveerd temperament, dat gepaard gaat met een verstandig en voornaam uiterlijk. Het is dan ook zeer waarschijnlijk dat de Basset Hound en de Alpine Spaniël onderdeel uitmaken van de genealogie van de Clumber. Hun karakter en uiterlijk toont, van alle honden, immers de meeste overeenkomsten.

Heel wat jaren later, in de 19e eeuw, werd het ras ook bij het grote publiek steeds meer bekend. Op één van de vroegere hondenshows die plaatsvond in 1859 werd het ras zelfs voor het eerst tentoongesteld. Nog wat later werd de Clumber Spaniël ook populair bij de Britse aristocratie. Prins Albert en Edward VII waren groot fan van de honden.

Qua hoofd en blik heeft de Clumber Spaniël behoorlijk wat weg van een kruising tussen een Sint Bernard en een Bloedhond. Toch is en blijft het een echte Spaniël die niet alleen met groot gemak zijn jaagkunsten vertoont, maar (onder de juiste omstandigheden) ook een uitstekende, en vooral liefhebbende, familiehond kan vormen en zelfs met kinderen goed overweg kan.

Hoewel Clumber Spaniëls in eerste instantie ontspannen en zelfs log over kunnen komen, is dit slechts schone schijn. De Clumber is niet alleen erg intelligent en speels, maar hij kan ook echt ondeugend zijn en zich hiermee behoorlijk in nesten werken. Vuilbakken, kasten, koelkasten en andere plekken waar mogelijk voedsel kan worden verscholen zijn een perfect doelwit voor deze ware bandieten. Daar komt ook nog eens bij de dit ras graag alles eet wat los en vast zit. Of het nu koekjes zijn, of een sok, het maakt het niet uit. Hierdoor is het dan ook erg belangrijk om ervoor te zorgen dat niet alleen etenswaren goed worden opgeborgen voor de Clumber, maar ook oneetbare spullen niet in zijn buurt belanden. Menig eigenaar kan helaas uit ervaring betamen dat zijn/of haar hond slachtoffer is geweest van een darmblokkade door het eten van niet verteerbare spullen, waarna een operatie van levensbelang was.

Clumbers verliezen het hele jaar door haar waardoor een goede stofzuiger zeker geen overbodige luxe is. Desondanks behoeft de prachtige witte vacht van de Clumber Spaniël slechts een matige verzorging. Wil je dat je hond er ten alle tijden piekfijn uitziet, dan stop je hem het best eens in de maand in bad en borstel je hem maximaal drie keer per week gedurende zo’n 10 tot 15 minuten. Daarnaast dienen ook de haren op zijn voeten, oren en eventueel uitstekende plukjes regelmatig getrimd te worden.

De rest van de verzorging is basisverzorging die net als bij vrijwel iedere andere hond ook van toepassing is. Knip de nagels regelmatig om ze op de juiste lengte te houden en houdt zijn hangende oren droog en schoon om ontstekingen te voorkomen.

Hoewel de Clumber Spaniël een redelijk gezond en sterk ras is, zijn deze honden toch vatbaar voor sommige aandoeningen. Voorbeelden hiervan zijn oogproblemen zoals entropion, keratoconjunctivits sicca of droge ogen en staar. Daarnaast kunnen Clumbers ook lijden aan heupdysplasie en een erfelijke aandoening met de naam pyruvaatdehydrogenase fosfatase 1-tekort, wat uiteindelijk kan leiden tot intoleranties en hart- en longproblemen.

Omdat niet al deze aandoeningen direct zijn te detecteren bij een puppy is het van belang om een hond aan te schaffen bij een erkend en gerenommeerd fokker. Deze zet zich in voor het fokken van zo gezond mogelijke lijnen en zal altijd door middel van papieren en certificaten kunnen aantonen dat zijn/haar honden zijn gescreend op veelvoorkomende defecten en ziektes.

Volgens de omschrijving van het ras is de Clumber Spaniël loyaal en aanhankelijk ten opzichte van zijn familie of opvoeders. Ook tegenover vreemden is hij nooit agressief of verlegen, al kan hij in eerste instantie wel wat terughoudend overkomen. Een nauwkeurige omschrijving is stabiel, betrouwbaar, waardig en bovenal vriendelijk. Toch moet men zich niet vergissen in de Clumber. Het ras is erg intelligent en heeft een behoorlijke eigen wil waardoor hij, wanneer hij iets in zijn hoofd heeft het zeker niet zomaar zal laten schieten. Dit is dan ook vooral te merken tijdens de puppytijd die bij deze hond met zo’n drie tot vier jaar extra lang duurt. Gedurende deze periode kan de Clumber erg wild en onstuimig zijn en zal hij zich regelmatig in nesten werken door stiekem dingen uit te proberen. Na deze wilde jaren kalmeert het gedrag geleidelijk aan een beetje, al blijven de meeste Clumbers tot op hun oude dag nog jong van hart en geest.

Wanneer de Clumber Spaniël samen met kinderen opgroeit zullen ze al snel dikke vrienden met hen vormen. Zijn er echter nog geen kinderen in het gezin, maar bestaat er op korte termijn wel een kinderwens, dan is het verstandig om de Clumber op jonge leeftijd toch al kennis te laten maken met kinderen. Zo kunnen ze al wennen aan het gehuil, geschreeuw en de snelle bewegingen en zal hij, wanneer er eenmaal kinderen zijn, niet té onstuimig of juist angstig zijn.

Ook met andere dieren kan de Clumber prima vriendschappen vormen. Andere honden, katten, konijnen, cavia’s of zelfs fretten, het maakt de Clumber niks uit of hij vindt ze wel aardig. Echter dient hij er wel eerst kennis mee te maken. Vanwege zijn jachtgenen zal hij een harig of gevederd diertje in het wild sneller proberen te pakken, dan een dier dat hij kent en waarmee hij al eerder kennis heeft gemaakt.