De Uruguayaanse Cimarron is een multifunctionele werkhond die het enige inheemse ras is in Uruguay. Hij zal met een andere naam worden genoemd, afhankelijk van de regio waarin u zich bevindt, maar hij is door de Uruguayaanse regering aangewezen als de Uruguayaanse Cimarron. Tegenwoordig is deze multifunctionele hond voornamelijk een gezinsgenoot, maar in sommige gebieden wordt hij nog steeds gebruikt voor jagen, rijden met vee en hoeden. Hij staat bekend als een zwerver en heeft een veilig hek nodig om te voorkomen dat ze in de problemen komen. De Uruguayaanse Cimarron heeft een hoge prooidrift en moet goed in de gaten worden gehouden rond andere huisdieren in huis.

De Uruguayaanse Cimarron is afkomstig van honden die uit Europa zijn geïmporteerd en wordt verondersteld honderden jaren te zijn ontstaan voordat er schriftelijke gegevens werden bijgehouden. Deze honden werden gebruikt in verschillende capaciteiten, waaronder het drijven van vee, hoeden, jagen en bewaken. De Uruguayaanse Cimarron werd echter in het wild vrijgelaten toen de dorpelingen te ruw werden om voor honden te kunnen zorgen. Hij veranderde in een wilde hond. Veel van de geschiedenis van de Uruguayaanse Cimarron is verloren gegaan en onderzoekers kunnen alleen theorieën naar voren brengen die helaas niet kunnen worden geverifieerd. Er zijn bepaalde feiten bekend over de Uruguayaanse geschiedenis die onderzoekers hebben geholpen bij het samenstellen van de geschiedenis van de Uruguayaanse Cimarron. Het is bekend dat Spaanse ontdekkingsreizigers en conquistadores de eerste Europeanen waren die zich in Uruguay vestigden. Deze kolonisten gebruikten honden voor veel taken en zelfs van Christopher Columbus werd aangenomen dat het de eerste Europeaan was die honden, Mastiff-type honden, naar de nieuwe wereld bracht. Columbus gebruikte deze Mastiff-type honden in de strijd tegen een groep Jamaicaanse inboorlingen. Daarna werden honden op grote schaal gebruikt door de Spanjaarden om de inheemse bevolking ingetogen te houden, omdat de inboorlingen alleen kleinere honden hadden gezien, niet de enorme honden die de Spanjaarden hadden meegebracht. De Uruguayaanse Cimarron zou zijn ontstaan uit de honden die door Christopher Columbus waren meegebracht, maar de hond was eeuwenlang verwilderd. Hij kwam het meest voor in de regio Cerro Largo in Uruguay. Men denkt dat de Uruguayaanse Cimarron een grote factor is geweest in het afnemende aantal grote katten zoals poema's en jaguars, waardoor hij een van de toproofdieren van Uruguay is. De weg naar domesticatie is lang geweest en gedurende het hele proces zijn ijverige dossiers bijgehouden. De Uruguayaanse Cimarron wordt populair in Argentinië en Brazilië met rasverenigingen en fokkers die honden importeren uit Uruguay en ze gebruiken als hun basisvoorraad. Er is een kleine groep fokkers in de Verenigde Staten die de Uruguayaanse Cimarron heeft geïmporteerd en is begonnen met fokken en werken aan erkenning met kennelclubs in de Verenigde Staten.

De Uruguayaanse Cimarron is een grote Mastiff-hond die erg gespierd en atletisch is. Hij moet behendig zijn en een lenig uiterlijk hebben. Zijn hoofd is groot, maar niet enorm. Zijn gezicht is verfijnder dan andere rassen van het Mastiff-type en zijn schedel moet in verhouding staan tot de grootte van zijn lichaam. De Uruguayaanse Cimarron heeft een brede neus met brede neusgaten en is altijd zwart van kleur. Zijn ogen zijn amandelvormig en middelgroot. Zijn oogkleur kan elke bruine tint zijn, hoewel donkere ogen de voorkeur hebben. Voor het tonen van exterieur heeft een zwart masker of zwarte schaduw op zijn gezicht de voorkeur. Zijn algemene uitdrukking moet zelfverzekerd en nieuwsgierig zijn. De vacht is glad, kort en dicht. Zijn ondervacht is dicht, kort en voelt zacht aan. Zijn toplaag is ook kort en dicht, maar hij moet glad en iets ruwer aanvoelen. Er zijn slechts twee acceptabele kleuren Uruguayaanse Cimarron; een gestroomde of een reekalf. Gestroomd betekent dat de primaire kleur van de hond bruin of reekleurig is met overal zwarte strepen. Alle tinten reekalf zijn acceptabel.

De Uruguayaanse Cimarron wordt beschouwd als een onderhoudsarm ras. Hij heeft een dichte vacht die regelmatig moet worden verzorgd; hij werpt en produceert voldoende huidschilfers zodat hij niet hypoallergeen is. Verwacht dat zijn haar door het huis zweeft en zich aan je kleding of meubels hecht. Hij zal zijn ondervacht een of twee keer per jaar overdreven afwerpen. Omdat de Uruguayaanse Cimarron een grote hond is en enigszins koppig kan zijn, moet hij vroeg worden opgeleid om regelmatig te verzorgen, waaronder poetsen, nagelknippen, baden en oorreiniging. Als hij niet gewend is geraakt aan verzorgingspraktijken, worden wekelijkse verzorgingssessies een proef voor jou en voor hem. Gebruik bij het borstelen een gladder penseel. Een deshedder kan ook worden gebruikt als hij zwaar verhaart. Controleer zijn oren wekelijks en maak ze indien nodig schoon om een vieze geur of infectie tot een minimum te beperken. Controleer zijn nagels wekelijks en knip ze indien nodig bij.

Beweging

Beweging

De Uruguayaanse Cimarron is een intelligente hond die veel aandacht, training en lichaamsbeweging nodig heeft. Hij heeft veel energie en zal een sterke leider nodig hebben om hem uit te laten gaan en hem te leren hoe hij een sociaal aanvaardbare hond kan zijn. Houd tijdens het wandelen uw Uruguayaanse Cimarron volledig onder uw controle en laat hem u niet trekken. Omdat hij afstamt van verwilderde honden, heeft hij de neiging om een agressievere persoonlijkheid te hebben en is beweging noodzakelijk om te voorkomen dat hij onhandelbaar wordt. Als je met hem speelt, sta dan nooit toe dat je games speelt die je autoriteit over hem uitdagen, zoals touwtrekken.