Hoewel Braque Saint Germain oorspronkelijk ontwikkeld was om een sportieve hond te zijn, een combinatie van zowel Engelse als Franse aanwijzers, werd hij zelfs populair als showhond dankzij zijn strakke uiterlijk en uitgebalanceerde temperament. Maar dat wil niet zeggen dat het geen geweldige jachthonden zijn. Ze beschikken over een uitstekend algemeen bewustzijn, solide sensorische trackingvaardigheden, een zachte mond voor het dragen van wild en zijn relatief gemakkelijk te trainen. Thuis zijn ze gemakkelijk in de omgang, vriendelijk en aanhankelijk en staan ze vaak bekend als overmatige gezichtslikkers. Omdat ze lang zijn opgevoed om in packs te jagen, zijn ze zeer sociaal en kunnen ze overwegend overweg met vreemden, andere honden en zelfs kinderen, hoewel hun prooidrift kan worden opgewekt rond niet-honden als ze niet goed zijn opgeleid en gesocialiseerd. Ze zijn ook fatsoenlijke waakhonden, omdat ze weinig aarzelen wanneer ze de kans krijgen om hun eigenaren te waarschuwen voor nieuwe mensen in huis, maar over het algemeen niet als goede bewakers worden beschouwd, omdat ze, hoewel ze de neiging hebben te blaffen, niet agressief zijn. Hun puppy's zijn bijzonder luidruchtig en kunnen als lastig worden beschouwd als ze naast baby's of peuters worden opgevoed, gezien hun roekeloze beweging. Anders maken hun gelijkmatige temperament en solide vaardigheden ze nog steeds geweldige kandidaten voor jachthonden, metgezellen of showhonden.

In tegenstelling tot een grote verscheidenheid aan andere Europese jachthonden, heeft de Braque Saint Germain eigenlijk een goed gedocumenteerde geschiedenis en een redelijk geschat jaar van oorsprong. Het werd voor het eerst gefokt in de koninklijke kennels van Compiégne ergens rond 1830, het resultaat van de kruising van continentale en Engelse pointers. De naam komt van de regio waar het voor het eerst veel erkenning kreeg, in Saint Germain en Laye. Het was aanvankelijk gefokt als jachthond, het hoogtepunt van talloze gewenste eigenschappen die een goed afgerond ras vormden dat even goed was in het veld als in huis. Hoe populair het ook was voor dat doel, het steeg snel in de gelederen als een favoriete showhond. In 1863, toen de eerste Franse hondenshow plaatsvond, vestigde het zich als het meest getoonde ras. Een half decennium later, in 1913, werd een Franse rasvereniging opgericht, maar het zou nog 40+ jaar duren voordat deze officieel werd erkend door de Federation Cynologique Internationale in 1954. Een publicatie van de standaard werd pas in 2003 vrijgegeven en werd niet erkend door de United Kennel Club tot 2006. In zijn oorsprongsgebied blijft het ras nog steeds een relatief populaire showhond, metgezel en jachthond, maar wordt het buiten Europa beschouwd als een beetje zeldzaam.

De Braque Saint Germain heeft een relatief aparte uitstraling, met een korte vacht die voornamelijk wit is met oranje / fawn-vlekken. Ze zijn mager en atletisch met een behoorlijke hoeveelheid spieren. Ze hebben licht afgeronde schedels van dezelfde lengte als hun snuit die is afgesloten met een roze neus. Hun ogen zijn groot en meestal rond, komen in een lichte, gouden kleur en hun oren zijn hoog aangezet, enigszins los van het hoofd qua uiterlijk, met een brede middenbreedte die taps toeloopt naar een afgerond punt. Ze hebben een lange, gebogen en gespierde nek die overgaat in een licht aflopende rug en een sterke, horizontaal gedragen, taps toelopende staart. Hun kisten zijn diep en goed geveerd en hun voorpoten zijn licht gebogen, maar minder dan de achterhand.

Braque Saint Germain worden beschouwd als honden met een zeer laag onderhoud. Het zijn slechts gematigde shedders en hebben slechts een wekelijkse poetsbeurt nodig of twee met een fijne borstel om ze schoon te houden, ze hebben zelden iets anders nodig dan af en toe een bad als ze in een onaangename geur ruiken. Anders doen ze het over het algemeen prima om zichzelf schoon te houden. Het enige kleine punt van zorg zijn hun oren, aangezien gevouwen oren de neiging hebben vocht op te vangen dat oorontstekingen kan veroorzaken, dus moeten ze relatief vaak worden gecontroleerd en indien nodig worden schoongemaakt en gedroogd. Anders hoeven hun nagels alleen te worden geknipt als ze te lang worden als ze niet uit zichzelf slijten en hun tanden ongeveer een keer per week worden gepoetst.

Beweging

Beweging

Braque Saint Germains worden beschouwd als honden met gemiddelde energie en hoewel ze geen uitputtende training nodig hebben, hebben ze nog steeds een behoorlijke hoeveelheid nodig om ze gezond en hun gedrag positief te houden. Vanwege hun jachtachtergrond doen ze het het beste met open ruimte om te rennen, of dat nu een grote tuin, een hondenpark of een veld in de buurt is, en waarderen ze een goede bal- of frisbee-achtervolging die hen ook mentaal aanspreekt, zoals een jacht zou doen. Het is veilig om te zeggen dat dit ras ongeveer 14 mijl aan wandelen en hardlopen per week nodig heeft en ongeveer 45 minuten aan beweging per dag.