De Bouvier des Ardennes is een Belgisch herdersras afkomstig uit de regio Ardennen. Hij is een grote hond met een ruige uitstraling en kan zich aanpassen aan zijn omgeving. De Bouvier des Ardennes is niet zomaar een werkhond; hij houdt ook van spelen en tijd doorbrengen met zijn gezin. Hij is intelligent en relatief gemakkelijk te trainen. Omdat hij een groot hoedend ras is, is hij niet erg geschikt voor wonen in een appartement; hij heeft een grote omheinde tuin nodig om te rennen en te spelen. Hij heeft wel een baan nodig om te presteren om hem gezond te houden en hinderlijk te worden. De Bouvier des Ardennes is een zeldzaam ras, zelfs in zijn geboorteland België.

Een Bouvier is gewoon een runderherder of een hond die wordt gebruikt om vee te werken of te hoeden. Alle Bouvier-rassen krijgen ook de naam van de regio waar ze vandaan komen om ze te onderscheiden van andere Bouviers. Daarom werd de Bouvier des Ardennes gefokt in de Adrenne-regio van België. Er wordt aangenomen dat hij een heel oud ras is en dateert uit de tijd voordat schriftelijke fokgegevens werden bijgehouden, mogelijk rond 1600. De Bouvier des Ardennes is ontwikkeld om bestand te zijn tegen ruw terrein en klimaat tijdens het werken met vee. Ze werden gebruikt om kuddes naar weilanden te verplaatsen en vervolgens op de markt te brengen wanneer het tijd was om het vee te verkopen. Het eerste document dat de Bouvier des Ardennes afbeeldt als een gevestigd ras, werd ergens in de 19e eeuw geschreven. Onderzoekers hebben niet nauwkeurig kunnen bepalen welke rassen werden gebruikt om de Bouvier des Ardennes te ontwikkelen. Sommige onderzoekers en fokkers zijn van mening dat de Bouvier des Ardennes niet alleen werd gebruikt voor hoeden, maar ook voor jachtdoeleinden. Velen speculeren dat hij tegen het einde van de 19e eeuw gewend was om op wilde zwijnen en herten te jagen. Tegen het einde van de 19e eeuw werden hondenshows steeds populairder en fokkers in België begonnen belangstelling te tonen voor het standaardiseren van hondenrassen in het land en voor individuele erkenning. De Liege Society for the Improvement of the Cattle Dog werd opgericht in 1913 en kort nadat de rasstandaard voor de Bouvier des Ardennes werd voorgesteld. De gestandaardiseerde hondenfokkerij in België kwam tot stilstand toen de Eerste Wereldoorlog toesloeg en de Duitse bezetting van België het aantal rashonden drastisch deed dalen. De Bouvier des Ardennes kreeg uiteindelijk erkenning in 1923 door de Belgian Kennel Club, maar tegen die tijd waren er nog maar een handvol over van de oorlog. De Tweede Wereldoorlog vernietigde het ras bijna volledig en het kostte vele generaties toegewijde fokkers om het ras terug te brengen naar waar het nu is. In feite geloofden mensen dat het ras was uitgestorven tot de jaren tachtig toen onderzoekers een groep raszuivere Bouvier des Ardennes vonden die eigendom was van lokale boeren in de zuidelijke regio van België. In de jaren tachtig en negentig begonnen fokkers het ras te cultiveren en te fokken volgens zijn standaard. Hoewel hij nog steeds een zeer zeldzaam ras is, werd de Bouvier des Ardennes in 2006 toegelaten tot de United Kennel Club.

De Bouvier des Ardennes heeft een stoere, winterharde uitstraling met dik bot en een zware uitstraling. Hij is goed gespierd en compact, maar verrassend lichtvoetig en behendig. Over het algemeen heeft de Bouvier des Ardennes een nogal verbiedende uitstraling met een warrige uitstraling. Hij heeft driehoekige oren die hoog op zijn schedel staan en klein lijken. Oren die volledig rechtop staan, hebben de voorkeur; halfopstaande oren zijn echter ook acceptabel. Zijn neus is breed met goed gedefinieerde neusgaten en is altijd zwart van kleur. Hij heeft ovale ogen die middelgroot zijn en enigszins dicht bij elkaar staan. Zijn ogen moeten erg donkerbruin zijn, bijna zwart van kleur en zijn oogranden zijn ook volledig en donker gepigmenteerd. Hij heeft wel een snor en baard van ongeveer 2 centimeter lang en moet de binnenhoek van zijn ogen verbergen. De Bouvier des Ardennes heeft een zeer dichte, dubbele vacht die weerbestendig is. Zijn toplaag is droog, grof en ongeveer 2,5 cm lang. Hij moet er warrig uitzien, maar nooit onverzorgd. Zijn ondervacht is ook erg dicht en is ongeveer de helft van de lengte van zijn toplaag. Hij heeft een soepele, strakke huid. De Bouvier des Ardennes kan elke kleur hebben behalve wit. Over het algemeen wordt hij gezien in een mengsel van zwart, grijs en reekalf.

De Bouvier des Ardennes heeft regelmatige verzorging nodig om te voorkomen dat zijn vacht mat wordt. Hij moet echt dagelijks worden geborsteld; maar om de dag houdt hij ook zijn jas in conditie en klitvrij. Hij is een gemiddelde uitschuiver, behalve wanneer hij tijdens de lente en herfst zwaar werpt. Als je hem poetst, duurt het niet lang als je hem dagelijks poetst. Gebruik een pinnenborstel, gladde borstel en metalen kam; een dematter of matt-splitter kan ook worden gebruikt voor aanhoudende klitten. Een leave-in shampoo of een ontwarrende spray kan ook helpen voorkomen dat er extreme matten optreden. Sommige eigenaren van Bouvier des Ardennes kiezen ervoor om hem te laten scheren om te voorkomen dat hij veel onderhoud nodig heeft, maar als hij te dicht bij de huid wordt geschoren, kan dit huidirritatie of zonnebrand buiten veroorzaken. Hij hoeft maar een paar keer per jaar te worden gewassen omdat hij geen sterke hondengeur heeft. Als hij gewend is om vee te werken, moet hij vaker worden gewassen. Maak zijn oren wekelijks schoon en controleer op irritatie, vieze geur of roodheid die op een probleem kan duiden.

Beweging

Beweging

De Bouvier des Ardennes is een werkende fokkerij en is daarom een zeer actieve hond. Hij moet bezig zijn met speelgoed of een taak die hij moet uitvoeren. Hij kan gemakkelijk hyperactief of destructief worden als hij niets te besteden heeft. Dit zal hem buitengewoon moeilijk maken om mee te leven en zijn gezin frustreren. Hij heeft wel veel ruimte nodig, daarom is een grote omheinde tuin ideaal voor hem. Omdat zijn hoedende instincten nog steeds erg hoog zijn, is het uitvoeren in hoedenproeven een goede manier om zijn energie te besteden en een band met zijn eigenaar te vormen.