De Briard is een grote en levendige bol wol en tevens een intelligente hond. Hij is robuust maar wel in de juiste proporties gebouwd. De Briard is ook een speelse hond zonder een spoor van agressie of timiditeit. Toch is de Briard niet voor iedereen geschikt. Dit ras heeft een behoorlijke mate van aandacht nodig, al is het alleen om de lange vacht in een uitstekende conditie te houden.

De Briard is van oorsprong een oud Frans werkhonden ras. De Franse officiële naam is dan ook Chien de Berger de Brie. Ze werden veel gezien bij herders en boeren op het platteland maar ook in Parijs werd de Briard veel gespot. Deze honden hielpen bijvoorbeeld de knechten in het abattoir met het opdrijven en bewaken van het slachtvee. De oudste vermelding van de naam Chien de Brie heeft men gevonden in een boek van voor de Franse revolutie. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de Briard veel ingezet als berichthond in de loopgraven, maar ook om karretjes met munitie te trekken. Daarnaast werd hij ook als Rode Kruis hond ingezet. Helaas zijn er in deze oorlog veel honden gesneuveld en na de oorlog waren er nog maar weinig Briards over.

De Briard is een imposante maar elegante verschijning. Wat betreft het formaat kunnen we wel spreken over een middelgrote en stevig gebouwde herdershond. De schofthoogte van de reuen moet tussen de 62 tot 68 cm zijn en bij de teven is dat 56 tot 64 cm. Zijn vacht is zeer uitbundig waardoor je bijna zijn hoofd niet meer ziet. Toch zie je de donkere glinsterende ogen af en toe door de haren heen of zijn roze tong. De donkere neus is meestal voortdurend zichtbaar. In Nederland mogen de oren sinds 1989 gelukkig niet meer gecoupeerd worden en hierdoor heeft de Briard flinke oren. Als de hond alert is, zijn de oren ook constant in beweging. De vacht van de hond heeft een lichte slag en is minstens zeven centimeter lang. De kleur van de vacht mag alles zijn, behalve wit. De vacht moet wel eenkleurig zijn. De Briard heeft ook een compacte ondervacht.

De Briard heeft een dubbele vacht, namelijk de bovenvacht en de ondervacht. De bovenvacht noemen ze ook wel de dekharen die droog en hard aanvoelen, bijna als geitenhaar. De ondervacht is daarentegen wollig en zacht en dit is ook de vacht die om de meeste aandacht vraagt. Mensen zijn vaak geneigd om alleen de bovenvacht te borstelen maar juist die ondervacht is erg klitgevoelig. Als er klitten in de ondervacht komen en die worden er niet gelijk uitgehaald loopt men het risico dat de vacht gaat vervilten met alle gevolgen van dien. Soms is er dan geen andere keus dan de tondeuse. Een volwassenen Briard moet minimaal één uur per week geborsteld en gekamd worden.

Er wordt gezegd dat een Briard hypoallergeen is. Vaak krijgen honden onterecht deze stempel omdat ze minder verharen. Ook de Briard is geen hond die dagelijks veel haren verliest maar hij verhaart wel meer in bepaalde periodes. Het is dan verstandig om ook wat vaker te borstelen of om hem te laten trimmen. Alle honden scheiden bestandsdelen uit, zoals eiwitten uit het speeksel en andere klieren die allergische reacties kunnen veroorzaken, dus ook de honden die soms hypoallergeen genoemd worden.

Natuurlijk heeft de Briard nog meer verzorging nodig behalve zijn vacht. Oren moeten regelmatig gecontroleerd worden op ontstekingen, ooghoeken moeten af en toe schoongemaakt worden en er moet gekeken of de anaalklieren niet verstopt zitten. Is dit laatste wel het geval dan kan de dierenarts of de trimmer ze eventueel leeg knijpen. Zorg ook dat overtollig haar tussen de tenen en bij de geslachtsdelen af en toe weg gehaald wordt.

De hond beweging geven valt ook onder de verzorging en een Briard heeft nu eenmaal veel beweging nodig. Het is een echte herder, dus als het even kan maakt hij zichzelf graag nuttig. Een kudde hoeden doet hij graag, desnoods zijn eigen kudde, zijn familie.

Een Briard is intelligent, evenwichtig en leergierig. Hij heeft een aangeboren voorzichtigheid en vindingrijkheid. Hij is geneigd om zijn huisgenoten als zijn kudde te zien en deze kudde tijdens een wandeling regelmatig te omcirkelen en de leden van zijn kudde niet uit het oog te verliezen. Eigenlijk is de Briard ook altijd opgewekt en heeft een sterke band met zijn baas. Het is geen nerveus ras maar heeft wel temperament, hoewel hij in huis meestal afwachtend en rustig is.

Een Briard heeft wel leiding nodig want meestal hebben ze wel een soort van eigenzinnigheid. Het liefste heeft hij een baas die hem goed aanvoelt en die het leuk vindt om samen dingen te ondernemen. Gehoorzaamheid- of behendigheidstrainingen vindt de Briard geweldig. Laat je de Briard aan zijn lot over, ook al is het in een grote tuin dan zal je dat op een gegeven moment aan de hond gaan merken.

De Briard is ook een kindervriend maar geen hond die alles lijdzaam ondergaat. Het is dus belangrijk dat de kinderen opgevoed worden in de omgang met de hond. Hoe levendig en wild de hond ook kan zijn, over het algemeen zijn ze vaak voorzichtig met kinderen. Toch is het beter om een kind nooit zonder toezicht bij honden te laten en dat geldt eigenlijk voor ieder ras.

Van nature is de Briard een waakzame hond en hij is ook bereid om te verdedigen als dit echt nodig zou zijn. Hij zal niet zo snel naar de buren blaffen maar een vreemde komt niet zomaar de tuin in zonder dat hij blaft. Zijn gevoel voor eigen terrein is zeer groot. Ook een kenmerk van het ras is de terughoudendheid tegenover vreemden en het onbekende. Wat niet wil zeggen dat hij ook automatisch onvriendelijk tegen vreemden is. Soms trekt hij zich gewoon terug en andermaal neemt hij de tijd om de vreemde te onderzoeken.

Het is een zelfbewuste hond en soms ook eigenwijs. Daarom is het wel belangrijk dat de hond sociaal wordt opgevoed en dat de grenzen en zijn plaats duidelijk worden aangegeven. De Briard is ook een gevoelige hond en een erg strenge en harde aanpak maakt hem nerveus en dwars, dus je moet op zoek naar de middenweg. Met een rechtvaardige en strakke opvoeding heb je er een geweldige hond aan die zijn gezin op een voetstuk plaatst.