De Beauceron is slim, assertief, onafhankelijk en vaak eigenwijs. Honden van het ras hebben de grootte en vaardigheid om hun huis en gezin te verdedigen indien nodig. Het is belangrijk dat een Beauceron de juiste training en socialisatie krijgt; hij zal langzaam volwassen worden en zich gedragen als een puppy tot hij ongeveer drie jaar oud is. Als hij met katten is grootgebracht, kan een hond van het ras misschien goed met hen overweg, hoewel hij, omdat hij een sterke prooidrift heeft, geneigd is ze achterna te jagen. Het is erg moeilijk, zo niet onmogelijk, om een Beauceron te verslijten. Degenen die een hond van dit ras overwegen, moeten veel energie hebben en dagelijks actief sporten waar een hond aan kan deelnemen. Als een Beauceron zich verveelt, zal hij destructief zijn.

Het vroegste document dat de Beauceron noemt, bekend als de grootste van de Franse herdershonden, is een renaissancemanuscript uit 1578; de grote herdershond werd meestal gebruikt door boeren om schapen en runderen te drijven en te beschermen en om het gezin te bewaken. De naam van het ras komt uit het gebied rond Parijs dat bekend staat als La Beauce. Er wordt gedacht dat de Beauceron te vinden is in de afkomst van de Doberman. In 1863 werden twee soorten herdershonden uit Frankrijk gescheiden in twee rassen; de Briard, die een lange vacht heeft, en de Beauceron, die een korte vacht heeft. Het ras werd voor het eerst geregistreerd bij de Societe Centrale Canine in 1893 met de eerste rasclub opgericht in 1922. Het ras was populair in Frankrijk, maar was niet bekend in de rest van de wereld. De Beauceron werd door het Franse leger in de Eerste en Tweede Wereldoorlog gebruikt als een bode, en profiteerde van zijn vermogen om aanwijzingen te volgen, mijnen te detecteren en paden te volgen. Zelfs vandaag wordt de Beauceron gebruikt bij politie- en militair werk, maar ook om het huis en het gezin te beschermen. Vanaf de jaren zestig groeide de populariteit van de Beauceron zowel in Frankrijk als daarbuiten, met de Beauceron Club of America in 1980 en het ras werd door de AKC in 2001 onderdeel van de Miscellaneous Class.

De Beauceron wordt beschreven als een solide, uitgebalanceerde hond. Het ras heeft voorpoten en achterhand met krachtige spieren, waardoor de hond gedurende lange tijd actief kan zijn zonder moe te worden. Hun voeten zijn rond en sterk met zwarte nagels en stevige kussens. De snuit is niet smal of puntig en honden van het ras hebben volle kaken met krachtige tanden die elkaar ontmoeten in een schaargebit. Die van het Beauceron-ras hebben grote, enigszins ovale ogen die donkerbruin zijn en zelfvertrouwen tonen. Hun dikke oren staan hoog en kunnen natuurlijk of bijgesneden worden gehouden; wanneer ze worden bijgesneden, staan ze rechtop. De hals van de Beauceron is gespierd en houdt het hoofd van de hond rechtop, wat bijdraagt aan het uiterlijk van zelfverzekerdheid dat het ras vertoont. De staart wordt van nature naar beneden gedragen en mag niet worden gedokt; wanneer een Beauceron beweegt, wordt de staart omhoog gebracht. Honden van dit ras hebben een moeiteloze en vloeiende manier van lopen, waardoor het lijkt alsof de hond aan het glijden is.

Ondanks de dubbele vacht van het ras is de verzorging van de Beauceron relatief minimaal. U zult uw hond een of twee keer per week willen borstelen (meer borstelen kan nodig zijn tijdens periodes van meer afstoten). Het is belangrijk dat een Beauceron kan deelnemen aan mentaal en fysiek stimulerende activiteiten, zonder welke hij zich kan vervelen en destructief kan worden. Omdat de Beauceron graag deel uitmaakt van zijn familie, mag hij niet in een kennel worden achtergelaten, maar in staat zijn om tijd door te brengen met zijn familie terwijl hij bezig is met buitenactiviteiten en lichaamsbeweging (met name buiten de lijn). Het wordt aanbevolen dat een Beauceron toegang heeft tot een grote, omheinde tuin.