Appenzeller Sennenhond

  • 22 - 32 kg
  • 51 - 53 cm
  • CH
post.title
De Appenzeller-berghond is een goed gebouwde en multifunctionele hond waarvan de oorsprong relatief onbekend is. De Appenzeller-berghond is het gelukkigst als hij een taak heeft, zoals het bewaken van de boerderij, het hoeden van het vee of zelfs het trekken van kleine karren. Ze zijn goed gespierd, maar worden niet beschouwd als een gigantisch ras. Hun ogen zijn donker en alert en ze hebben een korte, dubbele vacht. De Appenzeller is ontstaan in Zwitserland en is te vinden in zwart of bruin met symmetrische witte en roestmarkeringen. De Appenzeller-berghond is een relatief sterke hond zonder specifieke rasgerelateerde gezondheidsproblemen.

Geschiedenis

De geschiedenis van de Appenzeller-berghond staat ter discussie. Er zijn twee theorieën die naar voren zijn gekomen en acceptabel worden. De eerste theorie is dat de Appenzeller-berghond teruggaat tot de bronstijd als een inheems ras. De tweede theorie is dat de Appenzeller-berghond een afstammeling is van Molossus en de Romeinen brachten ze naar Zwitserland. Ze zijn een herdershond en werden gebruikt om karren te trekken om goederen naar de kooplieden in de steden te brengen vanaf de boerderijen in de valleien van Zwitserland. De Appenzeller-berghond is slechts een van de vier erkende Zwitserse Sennenhonden; ze zijn ook de zeldzaamste. De Appenzeller-berghond is geen luie hond, ze zijn het gelukkigst als ze een baan moeten hebben. De Appenzeller-berghond verscheen in 1853 in het boek "Tierleben der Alpenwelt". In 1895 gaf Max Siber opdracht aan de SKG of Schweizerische Kynologische Gesellschaft, de Zwitserse cynologische vereniging, om de fokkerij van de Appenzeller-berghond te ondersteunen om raskenmerken vast te stellen. In 1898 werd de Appenzeller Mountain Dog getoond op die eerste internationale hondenshow. In hetzelfde jaar begon de intentie fokken voor raszuivere Appenzeller Mountain Dogs. Deze honden zijn loyale en gelukkige metgezellen, maar warmen niet snel op voor vreemden. Bij het ontmoeten van vreemden, neemt de Appenzeller-berghond het liefst de tijd voordat hij nadert. Hoewel niet bekend als agressief, kan de Appenzeller-berghond agressiviteit vertonen als ze het gevoel hebben dat hun vee of eigendommen worden bedreigd.

Uiterlijk

De Appenzeller Sennenhond heeft een aparte uitstraling en is zwart of bruin met zeer symmetrische aftekeningen. Ze moeten witte en roestmarkeringen hebben, waarbij de roest zich tussen het wit en het zwart of bruin bevindt. Ze hebben een dubbele vacht en de toplaag is strak, dik en glanzend. Hun ondervacht is ook dik maar kan zwart, bruin of grijs zijn. De ondervacht mag nooit zichtbaar zijn door de aflak heen. De vacht moet recht zijn zonder krul of golf, er kan een lichte golf naar de vacht op de rug en schoft zijn, maar dit is niet wenselijk. De Appenzeller-berghond wordt beschouwd als een middelgrote hond, maar heeft een zware bouw. Hun oren zijn klein en driehoekig en hangen tot aan de wangen van de hond. Ze moeten kleine, alerte ogen hebben en een gekrulde staart. Door hun kleinere gestalte kunnen ze zich snel tussen een kudde verplaatsen om ze naar nieuwe gebieden op de boerderij te verplaatsen.

Verzorging

Hoewel de Appenzeller Mountain Dog een kortere vacht heeft, is het een dubbele vacht en zal hij meerdere keren per jaar afstoten. Hij moet wekelijks poetsen als hij niet afstoot, maar als het afstoten begint, moet hij dagelijks worden geborsteld. Appenzeller-berghonden kwijlen niet overmatig en ze zijn niet hypoallergeen. Honden met hangende oren, zoals de Appenzeller-berghond, zullen meer vatbaar zijn voor oorontstekingen en moeten hun oren vaak laten schoonmaken. Schone en droge oren helpen oorinfecties te voorkomen. Nagels moeten om de twee tot drie weken worden geknipt. Een keer per maand zijn baden nodig wanneer ze op de boerderij werken en bij het vee zijn. De Appenzeller-berghond vereist veel beweging en is niet noodzakelijk de beste keuze voor wonen in de voorsteden of in de stad. Ze zijn het liefst buiten en werken als herdershond. Appenzeller-berghonden die niet genoeg bewegen, kunnen overmatige blaffers worden en schadelijk zijn voor eigendommen.

Karakter

© 2020 Honden.be Alle rechten voorbehouden.