De Alpine Dachsbracke is een nogal ongewoon uitziende hond. Hij heeft korte benen en een lang lichaam, vergelijkbaar met dat van een teckel, maar met een zwaarder bot, een breder hoofd en borst. Hij is een geurhond en zal zijn neus thuis gebruiken om eventuele goodies op te sporen die binnen zijn bereik zijn achtergelaten. Hij is een nogal ondeugend personage en brengt graag tijd door met zijn familie om spelletjes te spelen. Vanwege zijn langgerekte rug is het niet aan te raden hem op meubels te laten, al zal hij daar het liefst thuis zijn. De Alpine Dachsbracke doet het goed met kinderen en andere honden, maar moet wel goed in de gaten worden gehouden als er kleinere huisdieren in huis zijn.

De Alpine Dachsbracke werd tussen 1881 en 1885 onderdeel van de jachthondenkennel van kroonprins Rudolf van Habsburg. De Alpine Dachsbracke zou echter dateren uit de oudheid; er is geen solide documentatie die dit bewijs ondersteunt. Zijn eerste verschijning in de geschiedenis was toen hij samen met kroonprins Rudolf van Habsburg op vele jachtexpedities door heel Oostenrijk ging. Omdat zijn afkomst niet erg goed gedocumenteerd is, wordt gespeculeerd dat de Alpine Dachsbracke is ontstaan uit het kruisen van grotere Oostenrijkse honden met de kortbenige teckel. Er wordt gedacht dat tot het begin van de 20e eeuw alleen royals of die binnen het koninklijk hof de Alpine Dachsbracke mochten bezitten. De kroonprins gebruikte de Alpine Dachsbracke om de geur van gewonde dieren, voornamelijk herten, konijnen en vossen, door dik struikgewas te leiden. De Alpine Dachsbracke was uitzonderlijk handig bij het volgen over ruw terrein waar andere langbenige, grotere geurhonden niet konden volgen. Hij is het meest bekend omdat hij deel uitmaakte van de jachtexpedities van kroonprins Rudolf in Turkije en Egypte. De Alpine Dachsbracke wordt afgebeeld in schilderkunst en foto's met de koninklijke tijdens deze jachtexcursies. In 1932 erkenden hondenorganisaties en registers binnen Oostenrijk de Alpine Dachsbracke als het derde geurhondenras. In die tijd stond hij bekend als de Alpine-Erzebrigs - Dachsbracke. Toen, in 1975, verklaarde de Federation Cynologique Internationale het land van herkomst officieel Oostenrijk en noemde het het ras Alpenlaedische Dachsbracke. De FCI nam vervolgens de Alpenlaendische Dachsbracke op in sectie twee van zijn geurhonden in 1991, terwijl hij opnieuw werd omgedoopt tot de Alpine Dachsbracke. De United Kennel Club is de enige Engels sprekende kennelclub die de Alpine Dachsbracke officieel erkent.

De Alpine Dachsbracke is een vrij robuuste en stevige hond met korte poten en een dik lichaam. Hij lijkt qua uiterlijk op de Basset Hound en Teckel met zijn nobel ogende gezicht, hangende oren en langwerpig lichaam. Zijn neus, lippen en oogpigment zijn zwart; zijn lippen moeten ook nauw aansluiten op zijn mond. Hij zou een schaargebit hebben. Een zelfgekleurde neus is een diskwalificatie. De Alpine Dachsbracke heeft een dikke staart die hoog staat en nauwelijks tot de grond reikt. Zijn dubbele vacht heeft een zeer dichte, nauwsluitende ondervacht die hem warm houdt in de Oostenrijkse alpine en zijn toplaag is kort en dik. Hij is donkerrood van kleur en heeft al dan niet zwarte haren die licht door zijn vacht heen en weer worden afgewisseld. Hij kan ook zwart zijn met een duidelijk gedefinieerde rode kop en rood op zijn benen, voeten, borst en onderkant van zijn staart. Wit is niet wenselijk, hoewel hij mogelijk een kleine witte vlek op zijn borst heeft.

De Alpine Dachsbracke moet eenmaal per week worden geborsteld met een borstel met natuurlijke haren of een zachte, gladde borstel. Hij heeft een zeer dichte vacht die seizoensgebonden zal afstoten. In tijden van seizoensafscheiding moet hij mogelijk dagelijks worden geborsteld en kan een scheut worden gebruikt om alle losse haren te verwijderen. Hij is niet hypoallergeen. De Alpine Dachsbracke heeft geen sterke hondengeur en hoeft maar eens in de acht weken te worden gewassen, afhankelijk van of hij op jacht is geweest in het kreupelhout. Gebruik bij het baden een milde shampoo en spoel hem grondig af. Een droge shampoo kan tussen de baden door op hem worden gebruikt als hij vindt dat er iets stinkt om in te rollen. Hij kwijlt niet overdreven, hoewel er gevallen kunnen zijn zoals wanneer hij een lang drankje drinkt dat hij zal kwijlen. Zorg ervoor dat je zijn oren regelmatig controleert en ze indien nodig schoonmaakt. Knip zo nodig zijn nagels af om ervoor te zorgen dat ze niet te lang groeien.

De Alpine Dachsbracke is een vriendelijke, slimme hond met een grote persoonlijkheid. Hij houdt van mensen, vooral kinderen, en is relatief gemakkelijk te trainen. Hoewel, hij kan een koppige hond zijn en heeft een sterke leider nodig om te voorkomen dat hij ongewenste gedragsproblemen ontwikkelt. Hij doet het goed met andere honden en is meestal niet agressief. Zorg ervoor dat je hem in de gaten houdt rond kleinere huisdieren zoals konijnen, hamsters, fretten of cavia's. Hij mag nooit alleen gelaten worden met deze kleine huisdieren. Terwijl hij levendig en energiek is op het pad, is hij thuis wat kalmer, vooral als hij de juiste training heeft gehad. Hij heeft dagelijks beweging of speeltijd nodig om hem gelukkig en gezond te houden. Hij heeft ook een taak nodig die zijn geest scherp houdt, interactief speelgoed is een geweldige manier om hem bezig te houden als je het druk hebt. Als hij niet genoeg menselijke interactie krijgt, kan hij nogal blaffend en een plaag worden.