Florian

Hallo hallo, hier zijn we weer. Yep, weer... Jammer genoeg moet ik, Florian, voor de tweede keer op zoek naar een thuis. Ik ben een van die zeldzame adopties die hier toch niet lukken. Alles zag er nochtans veelbelovend uit toen ik vorig jaar uit het asiel vertrok. Mijn toenmalige adoptanten kenden mijn verhaal, wisten waar ze rekening mee moesten houden en gingen aan de slag met mijn werkpunten. Degelijk wandelen was de grootste prioriteit. Vooral in de buurt van andere honden. Ze namen daarbij een gedragstherapeut onder de arm, maar dat was jammer genoeg niet de juiste persoon. Verkeerde technieken maakten de situatie net erger...

Laten we misschien eerst mijn situatie en karakter schetsen. Ik ben een Stafford/Shar Pei kruising van 3 jaar jong. Een kanjer van een kerel bij mensen maar niet te combineren met andere dieren. Dat was de reden waarom ik de eerste keer bij het asiel werd aangemeld. Ik leefde samen met andere honden maar er ontstonden constant zware conflicten.
Bij mijn mensjes ben ik een gigantische knuffelbeer. Het duurt niet lang of ik ben ieders beste vriend. Mijn stevig gespierde postuur verraadt natuurlijk dat ik ook een energieke hond ben die nood heeft aan de nodige fysieke inspanning. Mijn energie eens de vrije loop geven in een grote tuin kan enorm veel deugd doen!

Wie aan fysieke inspanning denkt, denkt bij een hond automatisch aan wandelen. En daar gaat het bij mij tegenwoordig dus mis. Tijdens mijn eerste verblijf in het asiel zagen mijn wandelaars al snel dat dit een werkpunt ging zijn en dat andere honden moesten vermeden worden. Maar ik kon nog wel van het wandelen genieten.
Toen ik terug in het asiel aankwam, werd het duidelijk dat deze situatie niet verbeterd maar net verergerd was... Het genieten tijdens een wandeling was compleet weg. Mijn stressniveau schiet op straat of in de natuur onmiddellijk de lucht in. Het resultaat van een foute aanpak. 

Kan hier aan gewerkt worden? Met de juiste ervaring en de juiste aanpak is veel mogelijk. Maar ik zou het ook prima vinden als ik bij mensen terecht kom die mij thuis de nodige fysieke en mentale uitdagingen kunnen geven ter vervanging van het wandelen. Ruimte en een grote tuin met een zeer goede omheining zullen altijd noodzakelijk zijn. Zolang ik mijn ei maar kwijt kan.
Ik hoop vooral dat dit deel van mijn karakter niet het enige is wat jullie onthouden uit mijn profiel. Het is een belangrijk aandachtspunt maar in de eerste plaats ben ik een mensenvriend die zijn liefde wilt delen. Die vastgepakt wilt worden. Die graag gezien wilt worden. 

Wil je graag meer info over mij en denk je dat jij mijn perfecte nieuwe baasje kan zijn? Ga dan zo snel mogelijk naar het contactformulier op onze website en vul dat zo gedetailleerd en concreet mogelijk in (vink zeker aan dat je interesse hebt in adoptie). Mijn verzorgers nemen vervolgens verder contact me je op.