De Karelische berenhond wordt beschouwd als een primitieve jachthond die van nature onbevreesd is en zelfstandig kan werken. Ze zijn ontwikkeld om op grote roofdieren te jagen, zoals beren en poema's. Ze hebben nog steeds het vermogen om in het wild te overleven zonder menselijke tussenkomst en kunnen gemakkelijk een verwilderde hond worden als ze vanaf jonge leeftijd niet goed worden gesocialiseerd. De Karelische berenhond is niet overdreven vriendelijk tegen vreemden en vermijdt ze liever. Ze zijn het meest geschikt voor een ervaren hondenbezitter die doorgaat met de allerbelangrijkste training en socialisatie. Deze actieve pup heeft een aanzienlijke hoeveelheid dagelijkse beweging nodig om ze gelukkig en gezond te houden.

In een gebied in Noord-Europa, ooit bekend als Karelië, is er een grote populatie van grote jachthonden voor groot wild. Er wordt beweerd dat honden vergelijkbaar met de Karelische berenhond duizenden jaren geleden de eerste kolonisten naar Finland volgden. Voor deze eerste kolonisten waren de honden een belangrijk onderdeel van hun voortbestaan omdat ze werden ondersteund door wat ze konden jagen. Omdat ze sterk genoeg waren om beer, lynx en wolf aan te pakken en te doden, waren ze een aanwinst voor de kolonisten. Ze waren ook een uitstekende waakhond voor de kolonisten. De Karelische berenhond lijkt op de Russische Laika en sommige historici geloven dat ze verwant zijn. De Russische Laika komt uit een deel van Finland dat in het begin van de 20e eeuw door de Sovjet-Unie werd opgeëist, dus het is mogelijk dat beide rassen afkomstig zijn van dezelfde honden. Ze werden voor het eerst getoond op een hondenshow in 1936 in Helsinki en werden populair. Na de Tweede Wereldoorlog raakte deze moedige en werklustige hond echter bijna uitgestorven. Hierdoor zijn alle Karelische berenhonden geboren na het einde van de Tweede Wereldoorlog terug te voeren op slechts veertig honden die na de oorlog zijn gered. Hun populariteit neemt sinds de jaren zestig toe. Er zijn fokkers in veel Europese landen en in Noord-Amerika. Ze zijn nog steeds een van de meest populaire hondenrassen in Finland. In 2005 werden ze toegelaten tot het Foundation Stock Service-programma van de American Kennel Club. Dit is de eerste stap om volledig erkend te worden als een ras van de American Kennel Club.

De Karelische berenhond is een expressieve hond met kleine oren die iets naar buiten wijzen. Hun oren zijn uniek omdat ze zijn bekleed met een dichte vacht die helpt voorkomen dat de oren bevroren worden. De korte, weerbestendige jas heeft een toplaag die stijf en recht is. De ondervacht is dicht en zacht. Ze zijn zwart en wit, wat niet typerend is voor honden uit het noorden van het Spitz-type die normaal gesproken een kopertint op hun vacht hebben. Voor exterieur shows kunnen er zwarte spikkels in het wit op de vacht zitten; dit is echter niet wenselijk. Deze sterke hond heeft krachtige kaken die nodig zijn om hun grote prooi vast te houden. De staart is lang en krult over de rug. Vanwege hun middelmatige formaat zijn ze robuust en stevig gebouwd. Scherp en actief, ze hebben een typische spitz-look met een alerte uitdrukking. Ze moeten iets langer in lichaam zijn dan ze lang zijn.

De Karelische berenhond heeft een vacht voor alle weersomstandigheden die kort maar zeer dicht is. Wekelijks poetsen is vereist. Ze werpen seizoensafhankelijk en hebben extra tijd nodig om te verzorgen in tijden van vervelling. Wekelijkse verzorging maakt het gemakkelijker om een losse ondervacht of dode vacht onder controle te houden. Verzorg je pup met een metalen kam en een borstel met natuurlijke haren. Omdat de Karelische berenhond een poolhond is, hebben ze geen sterke hondengeur en kwijlen ze niet overdreven. Hun nagels moeten indien nodig worden geknipt, meestal om de twee tot drie weken. Controleer hun oren wekelijks en maak ze indien nodig schoon om ervoor te zorgen dat ze geen oorontstekingen krijgen. Omdat deze hond vatbaar is voor parodontitis, moet er een routinematig tandheelkundig plan worden opgesteld om ervoor te zorgen dat de tanden en het tandvlees gezond blijven. Afgezien van het meerdere keren per week poetsen van de tanden, moet professionele reiniging door uw dierenarts ook regelmatig worden gepland.