De Beierse berggeurhond is geen bekende hond, zelfs niet in hun thuisland Duitsland. De meeste Beierse berggeurhonden die in Duitsland worden verkocht, worden verkocht aan mensen die ze als werkhond gebruiken, niet noodzakelijkerwijs als gezinsgenoot. Dat betekent niet dat hij geen uitstekende metgezel kan zijn, maar hij heeft wel veel mentale en fysieke stimulatie nodig om hem gelukkig te houden. Over het algemeen is hij een nuchtere hond die een aanwinst kan zijn voor een huishouden. Hij kan de neiging hebben om een hond voor één persoon te zijn en zijn genegenheid en loyaliteit te tonen aan de persoon die hem traint. Hij zal nog steeds vriendelijk zijn tegenover andere familieleden en op zijn hoede zijn voor vreemden.

De Beierse berggeurhond is gebruikt om dieren te volgen die door de jager gewond zijn geraakt. Hij is een geurhond die in bergachtige gebieden kan gaan en kan volgen. Hij komt uit Duitsland en wordt verondersteld te zijn ontwikkeld in de jaren 1870. Hij staat ook bekend als de Bayrischer Gebirgsschweisshund. Alle honden stammen af van de oorspronkelijke jachthonden genaamd Bracken. Scent Hounds is voortgekomen uit de meest rustige en onderdanige van de Bracken, en creëerde de Schweisshunde of Liam Hound. Deze honden zijn vanaf het einde van de 18e eeuw en het begin van de 19e eeuw nauw gefokt. Gedurende deze tijd werd de Hannoveraanse geurhond bekend. Toen eerdere jachtmethoden verouderd raakten, begonnen jagers de noodzaak van echte geurhonden te zien. Vuurwapens werden verbeterd en werden op grotere afstanden nauwkeuriger. De Hanovarian Scent Hound was te zwaar uitgebeend en had niet het vermogen of het doorzettingsvermogen om gewonde dieren te volgen, vooral in bergachtige gebieden. De Beierse berggeurhond is gemaakt door Baron Karg-Bebenburg, Reichenhall of Barvaria. Hij gebruikte de Hanovarian Bloodhound en de Tyrolean Scent Hound om de Beierse Mountain Scent Hound te creëren. Vanwege het vermogen van de Beierse berggeurhond om zo goed te werken op ruig terrein, is hij de go-to geurhond geworden voor professionele jagers en jachtopzieners. In 1912 werd de Club voor Beierse berggeurhonden opgericht en is gevestigd in München, Duitsland. Deze club is de enige hondenclub gewijd aan de Beierse berggeurhond in Duitsland. Het is niet zeker wanneer de Beierse berggeurhond voor het eerst in de Verenigde Staten werd geïmporteerd, maar in 2016 werd hij officieel toegelaten tot de American Kennel Club (AKC) Foundation Stock Service. Dit is de eerste stap om volledig erkend te worden door de AKC als een ras dat kan worden geregistreerd bij en kan deelnemen aan alle door AKC goedgekeurde evenementen.

De Beierse berggeurhond moet gespierd en middelgroot zijn. Zijn lichaam is iets langer dan hoog en hij is hoger achterin. Zijn huid zit strak om zijn lichaam. Zijn vacht is dicht en sluit nauw aan op zijn lichaam; het is matig hard en niet overdreven glanzend. Er zijn fijnere haren op zijn hoofd en harder, langer haar op zijn staart, benen en buik om hem te beschermen tegen het ruige terrein. De kleur van de Beierse berggeurhond kan gestroomd, roodbruin of bruin zijn. Hij kan ook een reekleur zijn, variërend van helder reekalf tot koekje, of rood, variërend van dieprood tot hertenrood. Zijn vacht kan afgewisseld worden met zwarte haren. De kleur op zijn rug is intenser. Zijn snuit, neus en oogranden zijn donker. Hij heeft een donkerdere staart en kan ook een witte of lichtgekleurde vlek op zijn borst hebben die bekend staat als de Bracken Star.

Hoewel de Beierse berggeurhond een nauwsluitende vacht heeft, is het een dichte vacht en kan hij worden afgeworpen. Hij moet wel een keer per week worden geborsteld om te voorkomen dat dode of losse haren overal op het meubilair of uw kleding terechtkomen. Wekelijks poetsen houdt zijn vacht ook schoon en gezond. Gebruik bij het verzorgen een borstel met natuurlijke haren. Hij heeft niet veel baden nodig, slechts twee tot drie keer per jaar, tenzij hij in een vieze geur terecht is gekomen. Knip zo nodig zijn nagels af, meestal om de twee tot drie weken. Omdat zijn oren naar beneden hangen, moeten ze wekelijks worden gecontroleerd op vuil of een vieze geur. Zorg ervoor dat u zijn oren zo nodig schoonmaakt om infectie te voorkomen. Veeg eenvoudig zijn oren af met een watje gedrenkt in waterstofperoxide. Stel een routinematig tandheelkundig plan op, inclusief wekelijks poetsen met door honden goedgekeurde tandpasta. Jaarlijks is een professionele schoonmaak nodig.